Druppel.

Mijn oom. Mijn grootouders. Mijn beste vriend.

Sinds vorige week ook officieel mijn vader. Het verdict met de grote K.

Dit wordt geen zielig relaas. Ik ga niet op uw gemoed spelen. Er is kracht, er zijn hoopgevende prognoses. Ik wou natuurlijk wel dat onze gezamelijke overheden miljarden pompten in medisch onderzoek en dat ze de oorlogen sponsorden door bloemetjes te verkopen aan de uitgang van de supermarkt. Het zou beide misselijkmakende problemen ten goede komen. Maar helaas ligt de bittere realiteit vandaag heel anders.

Geprangd tussen rode neuzen en warme weken ga ik u ook niet om geld vragen. Ik ga het geven. U kan mij helpen. Vrees niet, we gaan geen kerstsingle inzingen. Als auteur verdien ik – u mag dat weten – twee euro per verkocht boek. (Begrijpt u nu waarom Herman Brusselmans er zo mager uitziet?)

Van ieder exemplaar van mijn debuutroman ‘Vrolijke, vrolijke vrienden’ dat vanaf vandaag…