Kerstvakantie: eindelijk de tijd om nog eens bij te lezen. “Norwegian Wood” van Murakami was zeer de moeite waard. Uit 1987, al, maar geen gram gedateerd. Over mogelijke en vooral onmogelijke liefdes en relaties. Over eenzaamheid. Over wanhoop, en zelfdoding. Over de worsteling van en met het leven zelve, en de dood. Geschreven in een mooie, heldere, rake stijl. Dixit De Standaard: “Murakami schrijft zo waarachtig dat je graag zelf weer even adolescent wordt”. Juist. Bij deze, een prima review van dit boek, op de blogsite van Marloes.
Bladzijde 26, zin 1: “Allebei niets dringends.”
En jawel, hij blijft één van mijn lievelingsauteurs! Na mijn reviews van: De jacht op het verloren schaap & Kafka op het strand lijkt het er bijna op of ik ook een maandelijkse Murakami-rubriek* start, dat is toeval hoor!
Want als je vakantieboeken kiest horen daar natuurlijk favoriete schrijvers bij én dit boek stond op mijn #flowboekenchallenge-lijst, dus vandaar. Bovendien was ik extra nieuwsgierig omdat dit boek wisselende reviews krijgt. Ik weet echter wel zeker dat je in de toekomst nog vaker over Murakami’s boeken leest op Bladzijde26, want hij heeft me opnieuw overtuigd.
* Tessa heeft al meer dan een jaar een maandelijkse Murakami-rubriek.
View original post 621 woorden meer
Peter's Marathon Blog 