De afbeelding bij deze blog gaat over fietsen. Zoals u ziet. Maar laat ik het nu net even over hardlopen willen hebben. (Enfin, aan het einde zal het toch heel even over fietsen gaan.)

Eerst even heel kort, waar we nu staan. Enfin, lopen. Minder dan 40 kalenderdagen te gaan, en dan staat Tokyo op het menu, de voorbereiding verloopt voorspoedig: vlotte duurlopen aan 4:50 per kilometer en geen blessureleed (hout vasthouden!).

Het is bij wijlen al een slopender lijdensweg geweest. En dus momenteel veel peace of mind, en ruimte voor reflectie. Over kleine vraagjes, en over Grote Vragen. In de laatste categorie hebben we vandaag: Hoe kan hardlopen eventueel, desgevallend, de wereld verbeteren? 

Hoe kan lopen een eenvoudig antwoord bieden op moeilijke vragen? Ik zou de column van ultrarunner Raf De Smet in het magazine Running.be over dit onderwerp (getiteld “Doeldenken”) graag even warm willen aanbevelen. En in ieder geval, bezoek zeker even de mooie blog “Voorvoetlander”: http://www.voorvoetlander.be/?page_id=437.

Quote:

“Charity Running is de ultieme win-winsituatie, je bestrijdt het onrecht in de wereld én de luiheid in je lijf!”

Veel beter krijg ik het niet samengevat, vrees ik. Onrecht is overal: armoede, ongelijkheid, ziekte, elke dag opnieuw krijgen we daarmee te maken: hetzij via de (sociale) media, hetzij van veel te dicht bij: in je gezin, familie, vriendenkring, etc.

Lopen is eigenlijk te eenvoudig voor woorden. Het is jezelf uitdagen, werken aan jezelf, het is thuiskomen bij jezelf. Tijd maken voor jezelf. Nadenken. Ideeën opdoen.  Grenzen verleggen. Als je niet meer kunt, toch maar gewoon doorgaan. Héérlijk.

En in één en dezelfde beweging kan je een klein kiezelsteentje (of een grote betonblok) bijdragen aan een project dat deze wereld mooier maakt.  Bij voorbeeld in de strijd tegen kanker.  Elke dag krijgen maar liefst 107 Vlamingen dit verdict te horen: dat ze kanker hebben. Elke dag. Maandag, dinsdag, woensdag, en zo voort. Elke dag, elke week, elke maand. Het stopt nooit. Deze ziekte schopt wild om zich heen, zonder onderscheid, in het wilde weg, lukraak.

Door medische vooruitgang worden de prognoses (voor bepaalde types kanker) steeds beter, maar we zijn er nog niet. Natuurlijk, ooit gaan we deze verschrikkelijke ziekte overwinnen, dat kan niet anders. Optimism is a moral duty. Maar het zal bloed zweet en tranen kosten, en veel middelen. Voor alle duidelijkheid, “middelen”, dat is een eerder bloemig woord, en het betekent gewoon: centen.  Het goede nieuws bij dit alles: die middelen, of die centen, kan je al lopend verzamelen. Bij vooorbeeld als je de 10 Miles of de Marathon in Antwerpen gaat lopen:

http://www.komoptegenkanker.be/loop-de-antwerp-10-miles-marathon-voor-kom-op-tegen-kanker

Of als je trouwe fan bent van de 20 km Brussel:

http://www.komoptegenkanker.be/loop-de-20-km-door-brussel-voor-kom-op-tegen-kanker

You name it. En als je liever fietst, dan is er een bijzonder mooi event (in het weekend van 5 tot 8 mei), de 1000km: http://www.1000km.be.

We ronden af met de column van Raf De Smet:

“Schrijf je gauw in voor een wedstrijd ten voordele vàn. Beslist, betaald, borstnummer, geen uitvluchten meer. Begin het jaar met een flinke uitdaging. Verbeter gerust de wereld, en begin met jezelf. Mik op een snelle tijd, een verre afstand, een maatje minder”

Voilà.

Doen !

==========