Gisteren vond er een érg fijne 10 Miles race plaats in Droeshout. “Wààr?“, hoor ik u nu enigszins bedremmeld en verbouwereerd vragen?  Nou, in Droeshout. Nabij Opwijk. Bij historici is Droeshout natuurlijk bekend om de legende van Jeanne de Kruidenvrouw, die destijds als heks werd terechtgesteld. Zo ging dat, af en toe, in de 16de eeuw.

En in de 17de eeuw was er Martin Droeshout, een uitgeweken Vlaming die in Engeland bekend werd met een portret dat hij graveerde, van ene William Shakespeare.

Sorry voor de Droeshoutenaren, maar Wikipedia is streng en rechtvaardig in zijn oordeel over deze graveur: “Droeshout’s artistic abilities are typically regarded as limited“.

In alle eerlijkheid, we hadden ons toch een beetje miskeken op deze wedstrijd.

De bedoeling was om in Droeshout de conditie eens grondig te testen, en er een snelle tijd neer te zetten.

Ginds aangekomen bleek het om een natuurloop te gaan. Nu, dat stond natuurlijk wel zéér duidelijk op de website, maar zo bijster goed had ik dus niet opgelet.

En inderdaad: het was een prachtig parcours. Héérlijk. Wel bijna de hele tijd door weide en bos, weinig of geen asfalt, en véél hoogtemeters. Daarenboven was het weer  drukkend, en was er (naar mijn bescheiden mening) te weinig zuurstof in de lucht om optimaal te kunnen lopen.

Geen briljante tijd gelopen dus (1 u 14) we hadden op voorhand op beter gehoopt. Weliswaar goed en snel vertrokken, maar dat was niet te houden.

En dan onderweg een oranje pijl gemist. Pijnlijk. Gelukkig was er enkele honderden meters verder een sympathieke mevrouw die mij attent maakte op deze dwaling, of ik was nu nog steeds in de bossen van Droeshout aan het ronddolen. Alvorens uw hoongelach op mij nederdaalt: nadien hoorden we van andere lopers dat zij dit pijltje ook gemist hadden.

Altijd fijn om te horen dat je niet de enige blinde was, die in de sloot is beland.

Het lag dus waarschijnlijk toch aan het pijltje, en niet aan de onoplettende lopers. Enfin, eenmaal terug op het juiste pad, kon ik alleen maar vaststellen dat dit een wel érg pittige natuurloop was, rond km 11 bleef de hartslag voortdurend boven de 190 hangen, en toen heb ik er noodgedwongen maar voor geopteerd om even de tijd te nemen voor een bekertje water. En nog een bekertje water.  En dan nog een dérde bekertje, en tot slot nog eentje voor over het hoofd.

De laatste kilometers ging het terug beter, alles weer onder controle.  1 u 14 was goed voor de 20ste plaats, daar hebben we vrede mee.

Voor 5 euro (daar kan u dezer dagen amper 2 broden mee gaan kopen!) was deze wedstrijd value for money! Prachtig parcours, prima organisatie, en met meer dan 300 deelnemers (voor alle wedstrijden) is dit er eentje om in de gaten te houden! Wie mijn mening niet vertrouwt, kan de bevestiging hiervan lezen in een (mooi !) verslag van Gaas:

https://vollegaas.wordpress.com/2016/07/17/droeshout-zaterdag-1672016/

Voilà.

We hebben ons best gedaan. Zoals dat in het Engels iets vlotter klinkt: “Don’t wish it was easier, wish you were better“. Zo is het maar net.

En een voordeeltje van de eerder slappe wedstrijd: vandaag stond er een langzame hersteltraining van 16 km op het programma (aan zee, van Oostende naar Middelkerke, en dan weer terug), en die training ging verbazend goed. Alsof er gisteren geen race op het programma had gestaan.

Ook vandaag was het een erg warme training, onder een stralend zonnetje, maar het ging véél vlotter dan gisteren.

Met Kathelijne op fiets naast me, héérlijk kwetteren !

En morgen rustdag, daarna vliegen we er weer in.

Sportieve groeten,

Peter