Waar zijn we nu weer aanbeland, dames en heren?

In Spanje, en dan meer bepaald ergens tussen Crevillent en Elche. Als dat niet onmiddellijk een belletje doet rinkelen in uw bovenkamer, geen paniek, dat is niet erg.

Op Google Maps is er geen straatnaam te vinden voor onze locatie, dat zegt ook iets.

Zoals dat gaat, bij een deugddoende vakantie hoort een leestip, en dat is dit keer de roman “Zuiverheid”, van Jonathan Franzen. Destijds vond ik “De correcties” al een sterke roman, maar deze is nog beter, al zeg ik het zelf.

Het is vakantie, dus we copy/pasten nu even op de meest schaamteloze wijze, en zonder enige vorm van schuldgevoel:

“Zuiverheid is een grootse, ontzagwekkende roman over identiteit, afstamming, liefde en seksualiteit, maar vooral over geheimen: van de intieme geheimen binnen een familie tot de levensgevaarlijke geheimen van kapitalistische multinationals en de hele westerse maatschappij. Franzens fabelachtige pen en de mythische structuur van zijn nieuwe roman maken Zuiverheid tot de belangrijkste Amerikaanse roman van 2015, die de lezer vele schitterende uren zal bezorgen.“

Voilà, dat zou ik zelf niet beter kunnen verwoorden. 528 pagina’s zuiver leesplezier.

Als u dit boek nog niet gelezen heeft, een warme aanrader, haast u dan naar de betere boekhandel, of download de hele zwik op uw e-reader, en laat mij zeker iets weten wat u er van vond?

Ik wil deze Blog graag een beetje interactief houden, daarom hecht ik véél belang aan wat de community er zoal van vindt.

Warm is het hier trouwens ook, nu we het er toch over hebben. Erg warm. Ergens in de dertig graden, schat ik.

Op het hardloop-menu stond vandaag intervaltraining. Meer bepaald: 3 km inlopen, 2 reeksen van 7 keer 90 seconden sprinten en 90 seconden recupereren, en dan 3 km uitlopen.

Dat werd vandaag een vluggertje.

De bedoeling was nochtans om het grondig aan te pakken, en voor het ontbijt te gaan lopen, dan valt de temperatuur nog enigszins mee. Helaas, me nog héél  even omgedraaid, en volstrekt voorspelbaar: terug in slaap gevallen. The road to hell is paved with good intentions. 

Hierdoor werd deze intervaltraining een “tussendoortje”, na het ontbijt en snel, voor we naar Santa Pola vertrokken.

Nu, wie bij warm weer interval traint, zorgt best dat er verfrissing in de buurt is. Dat bleek – mits wat creativiteit – nog aardig te lukken.

Een pleintje in de buurt kon in 90 seconden welgeteld twéé keer rondgesprint worden.

Na elk sprintje kon je even in de fontein de nodige verfrissing zoeken.

Het pleintje liep wel omhoog, dus het was ineens ook een beetje heuveltraining 🙂 

Dat flesje sprankelend bronwater dat ik dacht meegegrist te hebben in zeven haasten, bleek in de praktijk wel mierzoete limonade te zijn. Ook goed.

De Spanjaarden die in de schaduw onder de bomen zaten te keuvelen, keken het verbluft aan, en schudden meewarig het hoofd, met een langzame neen-beweging.

Echt?

Is die hier aan het lopen?

En wat zit die hier in onze fontein te doen?

Ze keken elkaar aan, met een betekenisvolle blik. Bij de ene was die betekenisvolle blik al wat discreter en al wat diplomatischer dan bij de andere. Weer zo’n rare tiep, die hier met z’n smartphone pokemons komt zoeken, zag ik er eentje denken.

Enfin, het was een heel fijne training. Een beetje afzien, maar nadien een héérlijk gevoel. En dan, snel naar Santa Pola.

Sportieve groeten,

Peter