Er kwamen er veel & fijne reacties op de blogpost over Jaike & hardlopen.

Dit bleef me erg bij: “Ziek zijn is niet het einde van de wereld. Het geeft juist heel veel terug. Liefde, familie, kwaliteit, vriendschappen. Ik laat de pijn los, en ik geniet van het nu.“

Niets is toeval. Vandaag zag ik deze “quote” voorbijkomen:

“Stop overthinking. You’re only creating problems that aren’t there“.

Het is fijn om af en toe stil te staan. Nadenken, over jezelf, waar je naartoe wil.

Wat energie geeft, en wat energie vréét.

Over het Leven in het Jaar des Heren 2016, zeer snel, zeer digitaal. Met al zijn voor- en nadelen.

Misschien moeten we toch maar niet overdrijven, met dat nadenken. De grens tussen nadenken en piekeren is wellicht snel bereikt. Stop overthinking.

Gisteren 25 km duurloop gedaan. In bijzonder warme omstandigheden. Met 5 km aan marathontempo. Dat was juist een stuk met véél bergop, je zal het altijd zien. Héérlijk. Dat afzien. Naar adem happen. Je adem onder controle krijgen. Doorgaan. En aftellen, per 100 meter. Wéten, erop vertrouwen dat je het gaat redden, die 5 km aan 4:30.

Eventjes verloren lopen. De duurloop van 25 km, die plots 27.5 km wordt. Een klein weggetje inslaan. Twee érg boze honden die dat kleine weggetje versperren, en blaffen, grommen. Wat er had kunnen gebeuren, je mag er niet te veel over nadenken. Of piekeren.

De “suffer score” noemde Strava nadien, zonder verpinken, episch.

Sportieve groeten,

Peter

=====

Obsessed