Deze week bestaat uit zeven kalenderdagen, en er staan zes trainingen op het programma.

Er is dus één rustdag deze week, en die hebben we al opgesoupeerd, gisteren.

Het goede nieuws is dat het vast wel ergens goed voor is, dat trainen, bv. voor het opbouwen van de conditie.

Zitten is het nieuwe roken, zo leest u te gras en te hooi. Maar die vergelijking is manifest onjuist.

Als iemand in mijn ruimte begint te roken, dan heb ik daar last van. Psychologisch, maar ook fysiek. Daarentegen, wil iemand in mijn nabijheid graag langdurig op zijn (of haar) krent zitten, dan is dat hem (of haar) van harte gegund.

Enfin, waar waren we gebleven? Zes keer trainen dus.

Soms krijg ik dan wel eens de volgende vraag, en hou u nu vast :

“Hoe heb jij daar in hemelsnaam zoveel tijd voor?”

Nou. Soms wordt beweerd dat domme vragen niet bestaan, maar deze komt toch dicht in de buurt, vind ik.

Tijd moet je helemaal zelf maken.

Ik blijf kalm en helemaal zen, en ik geef een pedagogisch verantwoord voorbeeld. De notenleer van mijn kinderen, die duurt anderhalf uur.

Dan kan ik dus anderhalf uur op mijn krent zitten. Emails lezen, emails versturen, emails negeren, emails naar de juiste folder verslepen, und so fort und so weiter.

Of ik kan ook mijn geplande duurloop van 17 km volbrengen. Tijdens diezelfde 1.5 uur! Dan is m’n training na de notenleer achter de rug, en dan kan ik de rest van de avond onbezwaard nietsnutten.

Weliswaar pas na de avondmaaltijd, als de boekentassen klaar zijn, als de pijama’s aangetrokken zijn en als de tandjes gepoetst zijn, und so fort und so weiter, maar u begrijpt wat ik bedoel: zonder de molensteen om de nek dat er nog een training van 17 km op komst is.

Aangezien de kinderen na anderhalf uur – letterlijk – op straat worden gezet, heb ik dan ineens ook een krachtige trigger om een strak tempo aan te houden, en onder geen beding te versagen.

Die trigger was dermate krachtig, dat het in de buurt kwam van regelrechte stress. De gele cirkel geeft de hartslag weer op het moment dat ik besefte dat het tempo te laag lag.

Enfin. Op Strava zag ik wél dat ik voor de flink uit de kluiten gewassen klim in Pellenberg de derde tijd aller tijden had neergezet!

Nou moe! Strava raadde mij daarenboven aan om een specifieke tijd in te stellen als doel, op dat traject. Volgens Strava is dat een verstandige strategie, want zij hadden het uitgevlooid: “Sporters die zichzelf doelen stellen, blijken twee keer zo lang te trainen als sporters die dat niet doen“.

Zo is het maar net.

Voilà.

Time is up.

Vandaag een pittige tempoloop met blokken van 4 km, telkens “in ongeveer 16 minuten”.

Daar gaan we deze avond tijd voor maken ! 🙂 

Met sportieve groeten,

Peter

https://www.strava.com/athletes/10727449/latest-rides/f6aabe9d7104a53881af9a99f511b0d92881eabb