Wat is de mens bij wijlen een oppervlakkig wezen. En dan heb ik het hier nu even over mezelf.

Enige tijd geleden schreven wij over de Japanners dat zij de vreemde gewoonte hebben om zonder aanwijsbare reden, een onverklaarbaar lange tijd naar kersenbloesems te kijken, alsof zij niets beters te doen hebben:

“De mensen hier vinden het fantastisch om kersenbloesems uitvoerig te bekijken, en uitgebreid te filmen.  Kwaad zal het wel niet kunnen, denk ik“

Die uitspraak deden wij, zoals wel vaker, zonder al te veel kennis van zaken.

Groot was dan ook mijn verbazing toen ik recent las dat er een hele symboliek schuilt achter het bekijken van de bloesems van de Japanse Sierkers.

In de taal van Cicero wordt de Japanse Sierkers de prunus serrulata genoemd. Ik geef het maar mee, voor de Latinisten onder mijn bovengemiddeld verstandig en erudiet lezerspubliek.

Met de sakura komt na de koude en kille winter weer alle energie in de natuur vrij, en dat komt (volgens de Japanners dan toch) het mooiste tot uiting in de bloei van de kersenbloesem.

Dat ervaar ik zelf enigszins anders: naar mijn eigen beleving komt het einde van de winter het mooiste tot uiting wanneer wij eindelijk weer naar buiten kunnen zonder sjaal, zonder muts, en zonder handschoenen.

Maar goed. Wat betreft de symboliek: de pracht van de kersenbloesem is van korte duur, en dus associëren de Japanners sakura ook met vergankelijkheid. 

Je moet er maar opkomen.

Nog een filosofische stap verder: vanuit de confucianistische ethiek, wat dat ook moge wezen, is er ook het aspect dat niet alle bomen en bloemen even mooi bloeien. De vertaling naar de mens ligt voor de hand: ieder van ons dient genoegen te nemen met de plaats die de natuur hem of haar heeft toebedeeld. Niet elke bloem onder ons bloeit even mooi, dan kan je eenvoudig vaststellen, van winkelstraat tot sauna.

In ieder geval, zowat àlle Japanners gaan dus graag naar de sakura, en dat noemt men dan de hanami. Hanami is het Japanse woord voor “samen naar de bloemen kijken”.

Matsuri betekent dan weer “feestje”.

Geloof het of geloof het niet, maar de Japanners houden graag ‘ns een feestje in hun (prachtige) parken, naar aanleiding van die sakura.

Geliefden gaan dan het water op met een roeibootje, om saampjes vanuit dat bootje de sakura te bewonderen.

Nou, als u dat niet romantisch vindt, dan beklaag ik uw levensgezel uit de grond van mijn hart.

Bedrijven organiseren gewoonlijk een picknick (het Engelse woord voor “de maaltijd nuttigen in de open lucht”) tijdens de lunch (het Engelse woord voor “middagmaal”), of na de werktijd, terwijl men geniet van een glaasje sake. De ene kersenbloesemliefhebber houdt het zedig bij één of twéé glaasjes sake, zo las ik, terwijl de andere kersenbloesemliefhebber na afloop van het feestje intensief ondersteund dient te worden, en aldus thuis dient afgeleverd te worden in zorgelijke toestand. Alwaar de ontvangst wellicht niet erg confucianistisch verloopt, zo valt te vrezen.

Dus dat de Japanners zonder enig doel en zonder enige betekenis naar de kersenbloesem zitten te kijken, dat was misschien toch iets te kort door te bocht, van mijnentwege.

Waar we ons graag voor verontschuldigen, het zal niet meer gebeuren!

Met diepzinnige groeten,

Peter