Koekoek, dag Peter!

’t Is ik, Melania. Hartelijk dank voor uw mooie brief. Die was gericht aan Donald, maar als je het goed vindt, dan zal ik ‘m beantwoorden.

Donald z’n schrijfkunsten, daar gaan we zedig over zwijgen. Bij z’n laatste trip naar Moskou had hij mij plechtig beloofd om een “brief” te schrijven.

Pffff.

“Dag Melania,

Het is hier heel mooi weer. Het eten is lekker. Nu ga ik vodka drinken met Vladimir. Daarna gaan we naar de titty bar, heeft hij beloofd. Morgen gaan we de emails van en naar Hillary lezen. Overmorgen kom ik al naar huis.

Liefs,

Je liefhebbende Donald”.

Nou, dat was wellicht niet z’n fijnste thuiskomst. Zo maar in de mensen hun email zitten neuzen, waar trekt dat nu op?

In ieder geval, bedankt voor uw prachtige brief, Peter. Ik ging er van blozen toen je schreef dat Donald met zijn gat in de boter is gevallen. Jij mag er ook best wezen, Peter.

Ik heb de foto’s op je blog eens heel goed bekeken, en toen ben ik maar vlug een ijskoude douche gaan nemen. Ik ben een erg fysieke vrouw.

Iets anders. Die campagne van Donald, wat voor een boeltje is me dat. Die vorige campagneleider, Donald had ‘m véél sneller moet ontslaan. En de huidige ook, trouwens.

Ik zie dat jij een goed oog hebt voor die dingen. Je analyse was helemaal raak: mensen stemmen niet voor Hillary omdat ze van Hillary houden, integendeel, zo’n toffe tante is het nu ook weer niet. Maar ze stemmen voor haar, omdat ze tegen Donald zijn.

En wat deed Donald in dat debat, gisteren? Haar een schijnheilige trees noemen. Daar zakte m’n broek van af. Verdomme toch, dacht ik. Dat wéét iedereen toch? Et en plus, het is niet omdat hij Hillary een schijnheilige trees noemt, dat iedereen hém ineens een toffe peer vindt. Zo werkt dat niet.

Peter, in vergelijking met deze campagne was de calvarietocht van Jezus van Nazareth naar de Golgotha een fijn, zorgeloos klasuitstapje naar zee.

Onlangs zei ik op een conventie: Donald, toon u nu eindelijk eens van uw sympathiekste kant, of doe alsof. Zet bij voorbeeld eens zo’n kleine aap op uw arm. 

Enfin, doet hij dat veel te ruw natuurlijk. Bovendien, vierkant tegen dat ventje zijn goesting, want die was juist een Pokemon aan het vangen. Die kleine begon te krijsen als een speenvarken.

Hebben we nog een dijk van een proces aan onze broek, van die ouders. Die kleine zou een trauma hebben opgelopen, die zou nu veel slechter slapen, en zijn stoelgang is helemaal ontregeld. Een claim van 3.8 miljoen dollar. Verdomme toch.

Jij schreef dat je het mooi vond, dat ik Donald “ongepolijst” noemde. Nu, voor alle duidelijkheid: dat was ook een boodschap voor Donald: niet alleen ruwe diamanten moeten geslepen worden, ook minderwaardig materiaal kan zich maar beter laten polijsten.

Goedschiks, of kwaadschiks.

Die uitspraak over pussies, dat is nog iets anders. Als zich dat nog één keer herhaalt, dan is ons volgende gesprek er eentje met mijn advocaat erbij.

Qua taalkundige prestaties had ik recentelijk wel een kleine farçe aan de hand. Ik moest snel een speech schrijven, Donald had mij weer véél te laat verwittigd. Ik dacht, kom, let’s steal with pride, ik leen snel een stukje tekst hier of daar, een copy/paste van het internet, en klaar.

Het leek me een redelijk intelligent stukje.

Was dat toch niet van die Michelle Obama, zeker? Entre nous, dat was nu wel de allerlaatste van wie ik een intelligent stukje had verwacht.

Enfin, een heel circus, natuurlijk.

Onze Donald in alle staten.

Ach, Peter.

Things happen.

In Slovenië zeggen wij dan: sometimes you get the bear, sometimes the bear gets you.

Ik ga deze brief maar eens afronden, Peter. Anders klagen uw lezers weer dat uw blog veel te lang is.

Warme groetjes, en een fijn weekend gewenst,

Melania