Beste Peter,

Hartelijk voor je mooie brief.

Wat een lichtstraaltje! Dat was me een stevig hart onder de riem, Peter!

Merci. Ik heb jouw brief laten lezen aan ons Claire.

“Dat lijkt me een verstandige, wijze meneer, dat ziet er écht wel iemand uit met mensenkennis”, zo concludeerde Claire.

Het enthousiasme waarmee ze dat zei leek te impliceren: “en dit in scherp contrast met iemand anders”. Enfin, aanvankelijk was ik niet zinnens om jouw brief te beantwoorden, Peter. Neem het mij kwalijk, maar het is mij soms zwaar te moede.

Je had gelijk in je brief, Peter: het leven van een prins loopt niet van een leien dakje.

Reeds in de 17de eeuw merkte men op dat een bal vlot van een dakje afrolt, enfin, toch als het een schuin dakje is, en de daken werden vroeger van lei gemaakt, dus de link was snel gelegd.

Enfin, snel. Dat ze dat in de zestien eeuwen daarvoor nooit gemerkt hebben, dat is toch merkwaardig hé?

Soit. Daarnet belde ons ma. Ik heb neergelegd, na een poosje. Eigenlijk is dat wel bizar: neerleggen. Met onze hedendaagse telefoontoestellen (ik heb zo’n dingens, zo’n Samsung), leg je toch niet meer neer hé?

Je drukt op een rood knopje. Eigenlijk is het zelfs geen echt knopje meer.

Iets anders. Peter, weet je waar ze nu mee afkomen? Dat ik in oktober koffie ben gaan drinken met Ranil Wickremesinghe.

Met wie, zal jij nu vragen?

Inderdaad.

Die mens is blijkbaar premier van Sri Lanka. Wij hebben het gehad over hernieuwbare energie. Ginds in Sri Lanka schijnt de zon veel méér dan bij ons, maar helaas, de mensen hebben er weinig geld, zo beweerde Ranil toch, en dus de meeste mensen daar kunnen zich geen zonnepanelen permitteren op hun leien dakje.

Dat is wel spijtig.

Ik heb een spitsvondig business idee gelanceerd: als de mensen in België nu eens een zonnepaneel bekostigen, maar niet voor eigen gebruik hier in België, want hier schijnt de zon toch bijna nooit. Neen, men koopt hier een zonnepaneel, dat iemand in Sri Lanka dan op zijn leien dakje placeert. Die persoon ginds heeft dan gratis electriciteit!

En omdat de zon er zo vaak schijnt, kan hij het surplus aan electriciteit dan terugsturen naar zijn milde sponsor in België, via internet of zo! Die milde sponsor heeft dan ineens ook gratis electriciteit!

Als kers op de taart, had ik een ingenieus systeem bedacht met groenestroomcertificaten, maar dat viel precies nogal op een koude steen.

Over dat overleg ben ik transparant geweest, ik heb het zélf op Twitter gepost. Ik dacht, dan weten de mensen waarom ze mijn dotatie betalen. Maar dus, ineens een hele cinema, dat dat  niet mocht van het protocol, und so weiter und so fort! En wat voor lelijke dingen ze dan schreven, over mij!

“Prins Laurent staat erom bekend het goed te bedoelen, maar niet goed de draagwijdte van zijn daden in te schatten. Waar Astrid zich koest houdt, slaagt Laurent er telkens in zich in de nesten te werken. Zijn entourage maakt hem daar niet attent op.”

Die denken zeker dat ik geen kranten lees, en dat ik geen TV heb?  

Er staat nog nét niet bij dat ik niet meer toerekeningsvatbaar ben. Nu gaat Charles Michel vragen aan Didier Reynders om het mij nog eens helemaal opnieuw uitleggen, dat protocol. Verdomme toch. Alsof ik een kleuter ben.

Iets anders, Peter. Wat heb jij een mooie blog! Ik las dat jij graag hardloopt? Zelf loop ik niet graag, en al zeker niet hard.

Neen, dan maak ik toch liever een mooie wandeling in het bos. Dat ontspant me, daar kom ik tot rust van. En dat is geen overbodige luxe, in deze dolgedraaide tijden. En als ik ga wandelen, wat luister ik dan graag naar Trixie.

Filosofisch denk ik dan na over het Leven. Over de ondraaglijke lichtheid van het bestaan. Ken je dat boek, Peter? Dat is van Milan Kundera. Dat moet je bij gelegenheid zeker eens lezen. Ik heb ook de film gezien, met prutske, allez, hoe noemt ze nu ook weer, Juliette Binoche. Wat een mooie mevrouw.

“De ondraaglijke lichtheid van het bestaan”, een heel filosofisch boek.

“He suddenly recalled from Plato’s Symposium – people were hermaphrodites until God split them in two, and now all the halves wander all over the world, seeking one another.  Love is the longing for the half of ourselves we have lost”

Hoe mooi is dat, Peter? Daar denk ik dan over na, als ik ga wandelen in het bos.

Allez, nu ga ik je laten. Onze Aymeric is Nicolas aan het ambeteren, ik ga moeten tussenbeide komen.

Met prinselijke groeten,

Laurent