Dames en heren, vandaag plegen wij eens diefstal, bij klaarlichte dag.

Gisteren las ik – op de metro dan nog wel – de fijne blog van Jelle met eerlijke analyse en zelfreflectie over zijn hobby, lees, passie, de loopsport.

Een SWOT-analyse, quoi.

Verdomme verdomme verdomme, dacht ik.

Al ruim 38 jaar doe ik aan hardlopen: van m’n 4 jaar tot m’n 42 jaar. En ik heb al minstens 1.782.194 SWOT-analyses gemaakt.

Maar nog NOOIT is het in m’n arme, chaotische warhoofd opgekomen om zelf eens een degelijke SWOT-analyse te maken van m’n hardlooppassie. En dan lees ik plots, op een blauwe dinsdag, op de metro van Montgomery naar Tervuren, het prima werkstukje van Jelle over dit onderwerp:

http://www.jelleoostvogels.com/single-post/2016/12/19/SWOT-Analyse-Snelle-Jelle

Wat een goed idee! Dat ik daar niet zelf op ben gekomen.

Weet u wat, zo dacht ik: we stelen het gewoon.

Bij klaarlichte dag.

Steal with pride.

De SWOT, een stap(je) op weg naar zelfkennis. Oftewel, “het vermogen om de eigen denkwijze, de mogelijkheden en onmogelijkheden van de eigen geest en het eigen lichaam te kunnen inschatten, en daar rationele conclusies uit te trekken”.

De quotes komen allemaal uit deze blog:

https://annegreatinparadise.wordpress.com/2016/06/24/my-favorite-quotes-1/

Here we go!

STERKTES

De drive, de goesting, de passie. Daar kan ik beknopt over zijn: de voorbije drie dagen heb ik niet kunnen trainen wegens een verrekking in de rechterkuit, en eerlijk gezegd, ik heb véél en diep medelijden gehad met de mensen in mijn onmiddellijke omgeving 🙂

Mentaal: de bereidheid tot afzien. In de voorbereidende wedstrijden en in de marathon kan ik tot het uiterste gaan. Wat betreft de marathon in Frankfurt (de meest recente) kan ik oprecht zeggen dat ik all the way ben gegaan.

Voeding: daar heb ik een weg in afgelegd. Van “ik eet te ongezond, en te véél”, naar: “ik denk eerst na, en dan eet ik, liefst zo gezond mogelijk, en liefst niet te veel”. Met warme dank aan Kathelijne!

Core stability Training: nooit graag gedaan, maar uiteindelijk toch aan begonnen, en dat bevalt goed, ik merk het verschil. Dat doen we dan ook regelmatig en zeer plichtbewust. Voor de televisie! 🙂

ZWAKTES

Talent & genetica: het besef is er. Als de marathon ooit onder de 2 uur wordt gelopen, dan zal het waarschijnlijk niet door ondergetekende zijn.

In deze categorie horen nog een hele reeks fysieke en fysiologische beperkingen thuis (longinhoud, etc.)

Souplesse en lenigheid. Of beter gezegd, het complete gebrek eraan.

Was ik bij de scouts, mijn totemnaam, of hoe noemen ze dat, was hoogstwaarschijnlijk Houten Klaas.

Daar valt natuurlijk wel een en ander aan te doen, mits stretching, etc. maar let’s face it: dat is toch dan de spreekwoordelijke pleister op het houten been.

Overbelasting: door de passie en de goesting (zie: het vorige hoofdstuk), de neiging om pijntjes en kwaaltjes te negeren. “Dat gaat wel vanzelf weg”, denken wij dan. Nou, dames en heren, u hoeft niets te geloven van alles wat ik schrijf, maar neem het gerust aan: geen enkele verrekking gaat vanzelf weg. En al zéker niet door nog méér en nog harder te trainen!

Slaap. Nooit graag gedaan. Als kleine uk, was ik al niet in bed te krijgen. En wat is er nu precies zo ultra-belangrijk, voor iemand die regelmatig spierschade oploopt? Juist. Rust, en véél slaap.

OPPORTUNITEITEN

Begeleiding: als je zelf volkomen onwetend bent, en voortdurend de neiging hebt om met véél enthousiasme in je eigen ongeluk te lopen, dan is een goede begeleiding goud waard.

Een dikke merci vooor Benny. Een goede begeleiding, dat maakt een enorm verschil: een degelijk schema volgen, al je vragen kunnen afvuren, etc.

Hardlopen is een lifestyle geworden. Iets waar ik veel kan aan vastknopen, het biedt vaak een kader bij beslissingen. Daar kan ik nog verder aan werken.

Moedertje natuur. Door de omstandigheden loop ik vaak ’s avonds laat, en dus op asfalt. Dat is nog een grote opportuniteit denk ik: vaker in de natuur gaan lopen. Dat is nog méér genieten, en op een zachtere ondergrond heb je ook minder kans op blessures, etc.

BEDREIGINGEN

Dat weet ik niet goed. Misschien te veel de focus op externe doelstellingen en externe prikkels, marathontijden van anderen, etc.?

Dat belet misschien de open exploratie van andere pistes en mogelijkheden. Bv. het feit dat ik al minstens 187 keer gedacht heb, en ook tegen mezelf gezegd heb: ooit moeten  we toch eens een trail run uitproberen. Maar zo lang ik denk, vind, hoop dat het nét dat tikkeltje scherper kan op de marathon, wil ik daar voor gaan.

Social media ervaar ik soms ook als een bedreiging. Zo véél boeiende hardlopers, zo véél boeiende informatie, zo véél meningen, en je wil dat natuurlijk allemaal volgen en absorberen. Too much, soms. Er is vermoedelijk wel een goede reden waarom sommige topsporters zich de 3 maanden voor een belangrijk event, en de 3 maanden erna, volledig afsluiten van alle social media.

Voilà. Dat was het. Gnothi seauton, zeiden de Oude Grieken. Ken uzelf. Dit was een eerste kladje, in een notendop, zonder er al héél goed over nagedacht te hebben.

Nu de confrontatiematrix nog. Hoe kunnen sterke punten ingeschakeld worden om op kansen in te spelen? Hoe kunnen sterke punten ingeschakeld worden om bedreigingen af te wenden? Enzovoort. Maar dat is voor een volgende keer!

Want, beste lezer, denkt u er zelf ook maar eens even over na: wat is uw persoonlijke hardloop-SWOT?

Ik lees het graag!

Met sportieve groeten,

Peter