Dames en heren, vandaag bezorgen wij u een muzikaal georiënteerde blog. Om misverstanden te vermijden, ik ben géén muziekkenner hoor, laat staan een natuurtalent.

Destijds, in het jeugdkoor van onze parochie, werd er jegens mijn fysieke aanwezigheid een christelijk geïnspireerd gedoogbeleid gevoerd, maar evenwel werd ik nadrukkelijk verzocht om in géén geval luidop mee te zingen.

En geloof mij, lezers, daar waren gegronde en aanwijsbare redenen voor.

Terug naar 2016.

Voor de niet-lopers onder ons is muziek misschien van belang, bij voorbeeld, ter vermaak en amusement, als vorm van vertier.

Echter, voor vele hardlopers is muziek een kwestie van leven of dood, niet meer, en niet minder.

Wanneer de benen niet meer willen, en geheel en al dienst weigeren, en wanneer ook het kopje gaat hangen, wat is dan het enige dat – misschien – nog redding en soelaas kan brengen?

Juist, de muziek ! We staan daar vandaag even bij stil. Maar u mag zelf ook eens uit uw pijp komen:

Wat waren uw topsongs van 2016?

If you show me yours, I will show you mine!

Wij bezorgen u graag, en bij wijze van voorbeeld, onze 10 hardloopsongs van 2016!

Hier gaan we.

I. “Dieje ga voor ons …”

Aangezien het kruim van de muziekwereld dit jaar naar de eeuwige jachtvelden leek te vertrekken, kunnen we bijna niet anders dan te openen met de volgende suggestie voor de nominatie van “Song Van Het Jaar”:

Dieje ga voor ons geen kommisjes nimmer doen,

Hij heiget on zen kloten, hij heiget on zen kloten,

Dieje ga voor ons geen kommisjes nimmer doen,

Op z’n klein veloke …

Maar plat dialect & scabreuze taal, dat kunnen wij ons eigenlijk niet veroorloven, in deze blog.

Een blog die trouwens, nu we het er toch over hebben, steeds internationaler wordt.

Gisteren hadden wij één lezer uit Zweden virtueel te gast, en zelfs een lezer uit het verre India, en maar liefst twéé lezers uit Oostenrijk. Hopelijk hebben de internationale lezers er evenveel van genoten als u!

Snel over naar de fantastische feature die Spotify zijn gebruikers aanbood: zo maar, gratis en voor niets, wij kregen als mooie geste een gepersonaliseerd overzicht met de topsongs van 2016! Wat stond daar zoal in?

II. “Sugar”

Bij elke lange duurloop: volkomen grijs gedraaid.

Alhoewel, dat zei men vroeger dus over langspeelplaten, die kon je grijs draaien.

Voor de jeugdige lezertjes onder ons, leggen wij het graag en met veel geduld nog even uit:

“Een langspeelplaat, ook wel vinylplaat genoemd, vaak afgekort tot ‘elpee’, is een van vinyl gemaakte grammofoonplaat, die aan elke kant ruimte biedt voor 30 minuten muziek”

Sugar, dus.

Wat een song:

Got me lifted, drifted higher than the ceiling

And oh, baby, it’s the ultimate feeling

You’ve got me lifted, feeling so gifted

Zo opzwepend. Deze krijgt mij van de “volledig lege batterij” steeds naar “allez, nog één streepje”!

En is dat nu nét niet de bedoeling van adequate hardloopsongs?

III. “Wisemen”

Wisemen. Wat heb ik dààr een zwak voor. Moeilijk uit te leggen. Een van de songs waar ik 37 keer na elkaar naar kan luisteren zonder dat ik denk, “Tiens, dat nummer heb ik precies nog al eens gehoord, vandaag”. En dat is kenmerk nummer één, van de adequate hardloopsong.

Bij de marathon komen de lyrics vaak in mij naar boven …  :

Got to ask yourself the question, where are you now?

Got to ask yourself the question, where are you now?

Really sorry now!

IV. “Eye of the Tiger”

Zo onvermijdelijk, deze: Eye of the Tiger.

Misschien niet echt de hardloopsong van 2016, maar eerder de universele hardloopsong aller tijden.

De hardlopers die deze nog nooit hebben meegebruld, mogen nu de hand opsteken?

Hetzij discreet en innerlijk, hetzij met échte decibels, tijdens de meest ellendige en deplorabele momenten van de race? Kom, kom, dames en heren, niet zo flauw: geef het maar toe!

De tekst alleen al:

Rising up, straight to the top

Had the guts, got the glory

Went the distance, now I’m not gonna stop

Just a man and his will to survive

V. “Mystify”

De lyrics, dames en heren.

Pure lyriek.

Om helemaal mystiek van te worden:

All veils and misty, streets of blue

Almond looks, that chill divine

Some silken moment goes on forever

And we’re leaving, yeah we’re leaving, broken hearts behind

Uit 1989, weeral.

Hoe mooi is dit?

Wat méér moet die mens nog doen, om de Nobelprijs voor Mooie Muziek in de wacht te slepen?

VI. “Breathe you in my dreams”

Van Trixie. Zo mooi. We kunnen er – gelukkig ! – erg kort over zijn. Immers, hier hebben wij recentelijk een héle blog aan gewijd, in de vorm van een – helaas onbeantwoorde – brief.

VII. “Ordinary Love”

Al honderden, neen, duizenden keren beluisterd. Tijdens lange duurlopen, tijdens snelheidswerk.

“Ordinary Love” is zoals het internet: always on, anytime, everywhere.

Over de zee, over de gouden kustlijn, over vergane schoonheid, en wat eb en vloed zoal doen: gepolijste stenen achterlaten.

Zo mooi:

The sea wants to kiss the golden shore, the sunlight warms your skin

All the beauty that’s been lost before wants to find us again

I can’t fight you any more, it’s you I’m fighting for

The sea throws rocks together but time leaves us polished stone

Zou u het beter kunnen uitdrukken?

Wij niet.

VIII. “Sweet Harmony”

Een klassieker, uit de jeugdjaren.

Van deze song ken ik de tekst niet, en ik denk dat we dat maar zo gaan houden.

Hier gaat het om het deuntje.

Wordt u daar niet vrolijk van?

Ik wel.

Vooral in de omstandigheden, dat ik dat kan gebruiken.

Uit 1993, weeral. Tot mijn schrik, merk ik dat we nog niet veel nummers uit 2016 hebben opgesomd.

IX. “Dance like a goose”

Van Arno. Zo mooi. We kunnen er – gelukkig ! – erg kort over zijn. Immers, daar hebben we een héle blog aan gewijd, in de vorm van een helaas onbeantwoorde brief.

X. “Rigoreus”

Hier hebben we àlles. Het totaalpakket. Wat een stem, van Thé Lau.

De tekst, mij diep in het geheugen gegrift:

En de klok zegt tik, tik

Tikt al mijn uren weg

Voor wie wacht komt alles steeds te laat

Ja, beste lezers: de tijd tikt al onze uren weg. Zonder genade.

Thé Lau: zijn levensverhaal. De passie, voor muziek. In 2013, het begin van een lange lijdensweg: keelkanker. Initieel ging de behandeling goed en was er hoop.

Daarna uitzaaiingen, en wég hoop. Uitbehandeld, en in 2015 overleed Thé Lau, amper 62 jaar jong. De laatste interviews met Thé Lau, vond ik van een ongekende wijsheid.

Een mens zou er stil van worden. “Rigoreus” is zoveel méér dan een song. Eerder een levenslied. Een oproep, een uitdaging. Voor wie wacht, komt alles te laat.

Daar kunnen we dit lijstje mee afsluiten.

En nu ben ik uiteraard benieuwd naar jullie hardloopsongs?

En ondertussen, Mope not, dames en heren!

Met muzikale groeten,

Peter