Huisje, tuintje

Dames en heren, u weet dat of u weet dat niet, maar Kathelijne en mezelf waren al een tijdje op zoek naar een nieuwe woonst.

Liefst in Tervuren: aangenaam, veel groen, prima mobiliteit, en toch ook niet onbelangrijk: een superdeluxe hardloopinfrastructuur! 🙂 Wat wil een mens nog meer?

Wel, er was een wishlist, die bij deze zoekopdracht hoorde. Bv. graag mét een tuintje.

En vooral: enige magie & chemie was vereist. Geen louter koel verstandshuwelijk. We zochten iets dat een “klik” zou geven.

Klein praktisch detail: er viel helaas driewerf helaas een maximum-budget te respecteren.

Wat is dit een lange calvarietocht geweest.

Het ene huisje had te weinig kamers, het andere huisje had dan weer geen tuin.

Het ene huis was te duur, het andere lag dan weer in de verkeerde (deel)gemeente.

Zo was het altijd iets.

Het Ware Huis zoeken is misschien wel een beetje zoals de liefde: wanneer je het niet verwacht, gebeurt het plots toch.

Op basis van de foto’s waren we niet al te overtuigd. We twijfelden zelfs of we wel zouden gaan kijken.

Enfin, uiteindelijk toch maar gaan kijken. Eens ter plaatse, was de klik er. Bij Kathelijne, bij mij, en ook bij de kinderen.

Het was geen ieniemienie klein klikje. Het was liefde op het eerste gezicht. Bij alle vier. Het uitzicht. Een terras op het gelijkvloers en een terras op de verdiepingen. De lichtinval. De tuin.

Waarempel, de hele wishlist wàs er.

En het onbestemde, moeilijk onder woorden te brengen gevoel: hier zouden we grààg willen wonen.

Klein praktisch probleempje, er waren al enkele andere koppels geweest en die stonden al een eind in het proces. Dat zagen we van hier: tijd voor gedoe met bezoekjes van specialisten en experts, dat zat er helaas niet in.

Dan maar de knoop doorgehakt, hic et nunc.

Zo zaten wij een half uurtje later in de wagen.

Elkaar aan te kijken: euhm, hebben wij nu een huis gekocht?

Ja, dus.

Maar als het klopt, dan klopt het, zo was de redenering.

Binnenkort breekt dus de huisje, tuintje-periode aan. Dat geeft een warm gevoel.

Wij hebben een baksteen in de maag: dat is wellicht de lelijkste manier om het te zeggen.

Samen een warm en veilig nestje inrichten, als een toekomstproject: dat klinkt misschien al iets beter? 🙂

Nu eerst de papierwinkel in orde zien te krijgen. En dan wordt het tijd om de verhuis voor te bereiden!

Een kleine stap voor de mensheid, maar een grote stap voor Kathelijne, mezelf, en de kinderen! 🙂

Met vriendelijke groeten,

Peter