Hoogmoed komt voor de val, beste lezers. De 10 km van de Machelse Atletiekclub zouden we even in minder dan 40 minuten afborstelen.

Iedereen zou last hebben van de warmte, behalve ondergetekende, was het idee.

Dat viel lelijk tegen. Na enkele snelle kilometers (3:46, 3:49, …) kwamen we halverwege door in 20 minuutjes, prima op schema. Maar wat werd die tweede wedstrijdhelft een helletocht. Het tempo maakte een duik, en het ging van kwaad naar erger.

Op een gegeven ogenblik begon ik van miserie even te wandelen. Tot er iemand kwam aangelopen, met duidelijk de bedoeling om mij voorbij te steken. Toen ben ik maar weer in gang gesukkeld. Uiteindelijk binnen in 41 minuten, 13de van de hoop, en 4de in m’n leeftijdscategorie, maar dit was toch voor verbetering vatbaar.

Langzamer starten, méér drinken op voorhand, wéér iets te laat gegeten, enfin, fouten maken is niet erg, maar een mens zou zich toch beginnen afvragen wanneer er eens lessen worden getrokken uit de kemels en de beginnersfouten?

Veel tijd om daar over te piekeren was er niet, want de tocht ging ’s avonds naar Ieper. Heerlijk. De Westhoek. Ik kwispel al als een jong hondje, als de auto nog maar ingeladen wordt.

Op het schema stond voor vandaag: “Herstelduurloop van 15 km, en als de benen goed aanvoelen mag je tot 20 km gaan“.

Nou, de benen voelden prima aan.

Na een stevig ontbijt, flink de pas er in, en de tocht ging van Ieper naar Zillebeke.

Kathelijne met de fiets, en ik dartel en soepel, broem broem, dat ging goed.

In Zillebeke is er een prachtige vijver, en die heeft men voor het gemak de Zillebekevijver genoemd.

Tip: daar is het fijn lopen!

Ter info, de Zillebekevijver werd aangelegd in 1295, bulldozers waren toen nog niet in de mode, en het hele zaakje is 28 hectare groot, dus u kan denken, voor de noen waren ze daar nog niet mee klaar. Destijds diende deze vijver voor de lakennijverheid en voor het doen vollopen van de stadsgrachten, vandaag zie je er voornamelijk vissers, en rare snuiters die al hardlopend de blakende zon trotseren.

Van Zillebeke ging de duurloop richting Dikkebus.

Dikkebus werd opgericht in het gezegende jaar 1072, toen ridder Fulpold er een woning oprichtte, volledig in strijd met de toenmalige gewestplannen, maar ridder Fulpold had een lange en tevens een ijzeren arm, en vandaar.

Dikkebus werd een groeiende en bloeiende, welvarende en geheel zonevreemde gemeente, temidden de bossen. De nazaten van ridder Fulpold waren wel jaloers op de prachtige vijver van Zillebeke, en in 1320 legden zij ook een vijver aan. Géén 28 hectare, maar maar liefst 36 hectare groot! Daar waren ze voor de noen niet mee klaar, dat mag u gerust van mij aannemen.

Voor het gemak noemden ze die vijver de Dikkebusvijver.

Tip: ook daar is het prachtig hardlopen.

Wat telkens opvalt in de streek zijn de tientallen graven, perfect onderhouden, het gras lijkt met een schaartje te worden bijgeknipt, tot op de millimeter.

Bij voorbeeld de Larch Wood Railway Cutting Cemetery was erg mooi.

Het is er stil.

De wind waait er, het lijkt of de wind er voor eeuwig en altijd waait. Als je goed luistert, hoor je toch gefluister. Je kan het je proberen voorstellen, wat daar gebeurd is. Zo lang geleden, dat het gisteren lijkt. 734 Britten rusten hier, alsook 86 Canadezen, 36 Australiërs, en geloof het of niet: één Duitser. Zoveel jonge soldaten, de fine fleur van wat toen de jeugd van tegenwoordig was.

Zucht.

En ondertussen ging de duurloop verder. Ondanks de wind, toch een bijzonder warm dagje. Dit keer wél veel gedronken. Van Dikkebus terug naar Ieper, en dan de douche in.

Héérlijk. 26 kilometer Westhoek. Dat kon tellen, en niet alleen qua hardlopen …

Zo.

Wij wensen iedereen een fijne werkweek!

Met sportieve groeten,

Peter