Beste lezers, hardlopen in Italië, dat is me wel een bijzondere combinatie. Na enig vallen en opstaan, bezorgen wij u graag enkele tips, misschien gelden er enkele daarvan ook in andere Zuiderse landen?

En uiteraard zien we graag uw allereigenste tips tegemoet! Hoe pakt u dat aan, als u gaat hardlopen in zuiderse landen?

Hier gaan we!

1. Het verkeer

Het verkeer. Dat is hier een bijzonder gegeven. De eerste keer dat ik uit de auto werd gegooid, weliswaar na voorafgaand overleg, om de laatste 10 kilometer van het traject al hardlopend af te leggen, was ik zo dwaas om een drukke weg (van Venturina naar Riotorto) te nemen.

De eerste wagen scheurde op minder dan 3 centimeter langs mij heen, met veel getoeter, en luid gescheld. Gelukkig begrijp ik geen jota Italiaans, dat scheelt. Bij de tweede wagen, scheelde het minder dan 3 millimeter, en bij de derde wagen kon ik nog net op het nippertje in een berm vol distels duiken, met een ronduit spectaculaire karpersprong, want anders had uw nederige blogger dit stukje neergeschreven bij het genot van een rijstpapje met gouden lepeltjes.

Het geweer diende dus snel van schouder te worden veranderd! Rustige, rustieke, en bijzonder stoffige landweggetjes zijn hier de boodschap!

2. Kalmpjes aan

Gezien de hoge temperaturen (voornamelijk boven de 30°), was het hier vaak kwestie van kort te lopen (5 à 10 kilometer), en kalmpjes aan.

Uiteraard best ’s ochtends of ’s avonds, maar af en toe kon het niet anders. Een lange duurloop van 29 km viel om organisatorische redenen vlak in de namiddag, en toen liep ik toch bewust een heel stuk langzamer dan gewoonlijk.

Kathelijne en de kinderen fietsten mee, en op de ongeduldige vraag van de dochter “Kan papa niet wat sneller lopen?” moest ik toen het antwoord geven dat dat wel kon, maar dat bij dat intense zonnetje, kalmpjes aan de enige aangewezen strategie was.

Ook af en toe een rust- of wandelpauze is niet overbodig, en ronduit deugddoend.

Hopelijk vindt u het niet al té contradictorisch, maar bij tip 4 en 5, zullen we dit punt nog wel enigszins moeten nuanceren, en ja, zelfs bijstellen.

3. Watermeloen!

Bij een langere duurloop bij hoge temperaturen hoort uiteraard veel drinken.

Maar ook een stuk watermeloen is hemels, om de reserves terug aan te vullen.

Zo hebben we tijdens de lange duurloop toch meer dan één stuk watermeloen soldaat gemaakt!

Mensen die er beduidend meer verstand van hebben, schreven hierover:

“Watermeloen zit boordevol ijzer, kalium en vitamine C. Dit maakt dat deze groente een bloeddrukverlagend effect heeft. Kalium helpt om je zenuwen en spieren goed te laten functioneren. Watermeloen bevat ook bètacaroteen, een antioxidant die in je lichaam wordt omgezet in vitamine A. Zijn je huidcellen na een training in de zomerzon beschadigd, dan zorgt het stofje bètacaroteen ervoor dat zij zich herstellen”

Beste lezer, ik moet het u wél even met aandrang vragen: de pitjes niet weggooien!!

“De pitjes niet weggooien, want die bestaan voor 35% uit proteïne. 28 gram pitjes bevat ongeveer 10 gram eiwitten. Daarnaast bevatten ze vitamine B, magnesium en onverzadigde vetten”

(Bron: www.eatrunlove.nl)

4. Honden

Als de zon al een ieniemienie klein beetje gezakt is, dan kan je zelfs bij hogere temperaturen een intervaltraining proberen organiseren.

Op de stoffige, kramikkige landweggetjes, heb je het grote voordeel dat er af en toe ‘ns een hond niet alleen zijn erf bewaakt, of dat van de buren als die op vakantie zijn, maar ook dat erf gewoon verlaat, en koudweg alle territorialiteitsbeginselen in de wind slaat. Om vervolgens op het landweggetje duchtig op vreemde toeristen te jagen.

Een warme aanrader, moet ik zeggen.

Het zorgt ervoor dat je tijdens de intervaltraining – ondanks de warmte – het tempo niet laat verslappen. Voor wie niet graag snelheid traint, en wie eigenlijk een beetje aan de luie kant is op dit vlak: zo’n hond waarvan je niet zeker weet of hij al dan niet hondsdol is, dat helpt je prima over alle mentale drempels heen.

5. Zet ‘m op!

De sportpet, bedoel ik. Bij hoge temperaturen verricht zo’n mooie sportpet dus echt wonderen. U zou het op basis van deze blog misschien niet geloven, maar zo’n sportpet kan écht helpen om een zonneslag te vermijden.

Over m’n pet (van Compressport) ben ik uiterst tevreden, al hebben we wel ronduit de verkeerde kleurkeuze gemaakt, namelijk knalrood.

Al bij de eerste training zeilde er een koppeltje steenarenden boven m’n hoofd, die duidelijk nog op zoek waren naar een fijne viergangenmaaltijd, voor zichzelf en voor de kleintjes.

Zeilen? Ja. Steenarenden vliegen namelijk overwegend zeilend, en zij cirkelen aldus urenlang op grote hoogte, boven de opstijgende massa warme lucht.

En wat ik niet wist, en waar ik dus ook geen rekening mee gehouden had: zo’n rode sportpet werkt als een rode lap op een stier, voor een stelletje uitgehongerde steenarenden.

Op zo’n moment is het dus raadzaam om de pet toch even af te zetten. En ja, ook die zeilende steenarenden zorgden dus om de een of andere reden voor een flinke tempoprikkel.

Zo. Speciaal voor u, 5 tips over hardlopen bij Zuiderse temperaturen.

Ik weet niet wat de klimatologische omstandigheden aan het thuisfront zijn, maar ik hoop oprecht dat u een aantal van deze tips snel nodig mag hebben! 🙂

En nu is het aan u natuurlijk! Hoe legt u het zoal aan boord, als u gaat hardlopen in zuiderse landen?

Wij horen het graag, van u!

Met sportieve groeten,

Peter