Beste lezers,

Na een week lang herstellen, rusten, wachten, aftellen, en ja, op m’n luie krent zitten, mocht ik vandaag eindelijk opnieuw het bos in.

Voor een hersteltraining van 30 minuutjes. 30 minuutjes? Dat is toch geen training om je loopkledij voor aan te doen? Neen, we hebben dat maar naar boven afgerond.

Een uurtje, 11 kilometer. Met een blij hart.  Jubelend. Alles in mij was vrolijk, en dartel liep ik m’n neus achterna, in dat grote Zoniënwoud.

Met een stralend zonnetje dat dwars door de bomen scheen, en met frisse benen. Alles bleek nog heel te zijn, na de marathon in Meerssen.

Tel je zegeningen, dacht ik.

Waarom ik toch steeds opnieuw over hardlopen schrijf, is een vraag die ik soms krijg. Vaak heeft die vraag dan een mild-kritische ondertoon, als je goed tussen de regels luistert.

Nou. Omdat ik over bridgen en kleiduifschieten tamelijk snel zou uitverteld zijn, denk ik.

Een kinderhand is gauw gevuld, en die van de hardloper (of hartloper?) nog sneller. Vandaag dook ik het bos in, met een gloednieuw hebbedingetje. Een Polar. En wat veroverde mevrouwtje Polar snel mijn hart!

Reeds bij het opstarten, en bij de eerste “fysieke test”-meting, zei deze lieve schat:

“Your fitness level is Elite compared to those with the same age and gender. Reaching this level has probably required a lot of work. Keep up the good work, and you will maintain this level!”

Een pick up line die er mag wezen.

Nadien bedacht ik me dat dat ding wellicht tegen iederéén iets aardigs zegt, maar goed.

Enfin, we zijn we dus vertrokken. Na de marathon van Düsseldorf duurde het ellendig lang voor ik m’n volgende uitdaging had vastgepind.

Wat een getwijfel, wat een gepieker.

Zo ver gaan we het dit keer niet laten komen. Op 28 oktober staat de Marathon van Gent al gepland, dus over twee weken kunnen we opnieuw aan de bak, dat wordt nummertje 16 op de teller.

En de volgende wordt Rotterdam, op zondag 8 april. Nummertje 17. Nog 175 dagen, bij leven en welzijn.

Zo plat als een pannenkoek, is het daar. In 2014 liep ik al ‘ns in Rotterdam. 3u51 deed ik er toen over, dat gaan we proberen 52 minuten sneller te doen.

Ik herinner me de Erasmusbrug nog, ook wel “de zwaan” genoemd. Een prachtige brug, als je het mij vraagt. Indrukwekkend, om daar over te lopen. Voor de kenners: de Erasmusbrug werd gebouwd in 1996, en ze is 284 meter lang. Het is een tuibrug, en de hoge, geknikte asymmetrische stalen pyloon is 139 meter lang. Een beetje vervelend, maar na de opening van de brug, bleek al snel dat het gevaarte bij een beetje wind, hevig begon te slingeren. Dat was niet helemaal de bedoeling, en toen hebben ze snel extra demping gemonteerd.

Ascend

Voilà. En de ambitie is voor Rotterdam, bij leven en welzijn, en bij een stevig windje in de rug: #breaking3 ! 🙂

Met sportieve groeten,

Peter