Rapport

Beste lezers,

Deze week werd er niet aan hardlopen gedaan. Een hele week lang werd er gerust. Gelukkig wil dat niet zeggen dat er geen spannende dingen gebeurden!

Wel integendeel! Zo kreeg papa deze week z’n rapport. Van de kinderen.

De eerste score die de lezer zal opvallen is “de vaat”. Bàm. Hier openden we al onmiddellijk met een monsterscore, 9/10.

Dit valt eigenlijk alleen te verklaren door het feit dat wij een primadeluxe vaatwasmachine in huis hebben.

Bij de activiteit “strijken” daarentegen ontbreekt de score, en treffen wij een afkorting aan. Hier werd discreet “N.V.T.” genoteerd.

Wat betreft “Koken” kwamen we weg met een matige 7/10. Kathelijne fronste de wenkbrauwen en stelde in vraag wanneer ik die zeven punten dan wel zou gesprokkeld hebben, de gebeurlijke BBQ niet meegerekend.

Hoe ouder ik word, hoe meer ik toch in slaag om dit soort provocaties te laten passeren. Ach, en dan “muziek”! Wij herinneren ons de tijden van weleer, toen ik als jonge knaap blokfluit moest oefenen. Een blokfluitvirtuoos was ik niet, dat geeft ik toe. Maar de behandeling die mij te beurt viel, kunnen wij alleen maar als “schrijnend” omschrijven, een aanfluiting van de Rechten van het Kind. Regelmatig werd ik, bij algemene en unanieme stemming, verzocht om in de (niet-verwarmde) garage te gaan oefenen, zelfs putje winter bij vriestemperaturen, teneinde geen permanente gehoorschade aan te richten bij de inwonenden.

Maar goed, iedereen z’n talentjes, en bij “Spierkracht” lezen we, wis en waarempel, een dikke vette 10/10! En voor “sport” in het algemeen, de maximale “50/50”! Qua “Overgewicht” scoorde ik evenveel als bij het strijken, namelijk “N.V.T.”. Als ik het goed begrepen heb, mag ik daar best blij mee zijn, want menig papa kreeg op dit vlak een minder flatterende score mee.

Maar goed, “niet te vroeg juichen”, luidt het devies, want toen kwamen wij aan bij de sectie “Attitude”.

Dat was in mijn jonge jaren ook niet het meest florissante hoofdstuk van m’n rapport, en het viel te vrezen dat er op dit vlak maar weinig progressie was geboekt.

Inderdaad, qua attitude werd er uit een héél ander vaatje getapt, als wij de scores aanschouwden.

“Orde”: 6/10. “Tafelmanieren”, amper beter, een schrijnende 6,5/10. Die kon ik al in m’n zak steken. En dan, zo mogelijk nog pijnlijker: “humor”. Zelf vind ik m’n grapjes best subtiel, droog, en spits gevonden, maar daar wordt in m’n bloedeigen gezinnetje dus anders over gedacht: 6,5/10, met de hakken over de sloot.

Bij “snurken” was er wel enige methodologische discussie, of 0,5 op 5 nu betekent dat er héél weinig wordt gesnurkt, bijna niet eigenlijk, dan wel of het een slechte score is waarbij er juist heel véél wordt gesnurkt. Het bleek het laatste te zijn. Toen ik, enigszins verwonderd, vroeg of ik dan werkelijk zo hard snurk, luidde het discrete antwoord: “Wel, je ademt toch zwaar, als je slaapt”.

Zo. Dat weten we dan ook al weer. “Luisteren” zat wel snor, met een flinke 8/10.

En de kers op de taart was de allerlaatste score, “eerlijkheid”! Wat denkt u op dat vlak, beste lezers, over uw nederige blogger? Zo eerlijk als goud, dus! Een niet-te-overtreffen 10/10. Voilà. Welke politicus, welke bankier, etc. behaalt er vandaag de dag nog zulke monsterscore?