Beste lezers,

Dit was ‘m dan. Nummertje 19.

Ik had er goede hoop in, want de trainingen waren vlot verlopen, niet één blessure zorgde voor ellende, en er was nu eens niet één zwak moment waarop ik dacht:

“Deze avond blijven we maar ‘ns languit in de zetel liggen, voor de televisie, met rechts van me, Kathelijne, en met links van me, een grote zak chips van de variant Bolognese”.

Kathelijne koopt nooit Bolognese-chips, dus dat helpt.

Deze ochtend werd ik wakker, en ik zei tegen Kathelijne: “Poezemie, it’s marathon day!”

Altijd een speciaal momentje, toch. Om 7u zaten wij reeds aan het ontbijt, en ik was stil.

Focus.

Een tikkeltje zenuwachtig, toch wel.

Ik hield me strikt aan het voorgenomen plan: drie witte boterhammen met confituur, en later op de ochtend, vlak voor de start van de marathon: één bidon Maurten.

In de ontbijtzaal zag ik de Keniaanse toppers zitten. Wow. Naar die mensen kijk ik op, alsof het halfgoden zijn. Zo piepmager. Ik zou ze 35 à 40 kg schatten, droog aan de haak. En die lopen 2u07, alsof het niets is.

Enfin, wat me opviel was dat het iets te warm was, naar mijn zin. Aldus vroeg ik per email aan Michiel: “Dag Michiel, hoe checken jullie de temperatuur, hier in Nederland?”, waarop Michiel antwoordde:

“Met een thermometer, gewoonlijk”.

En ik dan weer: “Neen, maar ik bedoel, digitaal”

En dan Michiel weer: “Ja, met een digitale thermometer, of met een ouderwetse kwikthermometer, kan allebei”.

Enfin, ik bedoelde dus, dat ik op zoek was naar de Nederlandse variant van onze http://www.kmi.be.

Dat blijkt in Nederland “buienradar” te zijn, ook als het weer kurkdroog en véél te warm is.

Dat beviel me niet, maar mijn klimatologisch advies terzake werd niet gevraagd. Het was, wat het was.

Voor de start raakte ik nog aan de praat met Marijn. Marijn kende ik digitaal, maar nog niet analoog, dat werd een fijne kennismaking, een gesprekje onder hardlopers. Martijn verklaarde zonder omwegen: “Ik lees nu toevallig wel véél blogs over hardlopen, maar die van jou is echt top!”, wat ik uiteraard, met de bescheidenheid die mij zo typeert, ten voeten uit trachtte weg te wuiven.

Enfin, tijdens de opwarming voelde ik dat ik erg frisse benen had, dus de goesting en de goede hoop waren aanwezig. En ik verwierf een prima plaatsje, vlak naast de 2u59 pacer.

Helaas, na nog geen 10 km voelde ik dat het niet ging lukken.

Met spijt in het hart. De warmte speelde me parten, en ik denk dat het méér was.

Toch nog niet klaar voor die 4:15 min/km?

Ik wist: als ik dit tempo volg, dan blaas ik de motor nog op alvorens we halverwege zijn. En dus was de logische, maar vervelende consequentie: vertragen.

Het parcours in Eindhoven kon me best bekoren, erg fijne stad, een gevarieerd parcours, en veel supporters langs de kant. De mooiste, de liefste, de knapste, en de meest sexy supporter van allemaal, Kathelijne Verboomen, reikte me met veel liefde sportdrank & gels aan.

Een lichtpuntje in de duisternis vandaag: de sportdrank en de gels gingen prima naar binnen, en er viel geen enkele klacht te rapporteren inzake buikkrampen of andere ongemakken.

Aan een lager tempo vlotte het best, maar vanaf km 30 kreeg ik het lastig, toen zakte het tempo aanzienlijk, en op km 36 heb ik even gewandeld.

Het vet was van de soep, zoals we het plastisch zouden kunnen omschrijven.

Gelukkig kwam ik juist op dat moment Benoit tegen, en zo konden wij wandelend, en tevens kletsend en keuvelend even tot rust komen. Tot er een Nederlandse supporter nogal assertief naar ons riep:

“Niet ouwehoeren jongens, doorlopen!”

En toen werd het weer bittere ernst.

Hoe dat komt, ik weet het ook niet, maar de allerlaatste twee kilometers kon ik opnieuw een tandje bijsteken.

Et voilà.

Binnen op 3u16.

Dat was niet m’n ambitie, maar hardlopen blijft een bikkelharde sport. De ene dag is de andere niet, en het weer heb je helaas niet onder controle. Het was vandaag een teleurstelling dat de tijd die ik in gedachten had, niet gelukt is, maar daar staat tegenover dat ik tientallen SUPERLIEVE berichtjes kreeg, iedereen een héél dikke merci daarvoor!

Die berichtjes waren, gegeven de omstandigheden, letterlijk hartverwarmend.

En uiteraard ben ik superblij voor wie het vandaag prima heeft gedaan. Zo liep Karen vandaag een schitterende sub 3, én zij werd Belgisch Kampioene: bij deze, een héél dikke proficiat voor Karen!

En helemaal vooraan waren de nummer 1, 2 en 3 Kenianen.

Elisha Kipchirchir Rotich heeft deze 35ste editie van de Marathon van Eindhoven gewonnen in een wel erg mooie tijd van 02:07:32, daar verbeterde hij zijn persoonlijk record mee.

Ook de tweede, Laban Mutai, en de derde, Vincent Kipsang Rono, liepen een persoonlijk record.

Zo.

Veel stof tot nadenken, toch.

Nu een weekje rusten.

En dan eens rondkijken wat het voorjaar in petto heeft ! 🙂

Ik kijk met veel dankbaarheid terug op deze 19de marathon.

Het is niet niets, dat je lichaam zo’n zotte kuren toelaat, en dat je telkens heelhuids door de voorbereiding spartelt.

En daarbij wil ik graag twee mensen in het bijzonder bedanken: Kathelijne voor het engelengeduld en de warme steun en liefde op momenten dat het lastig gaat. En Benny voor de topbegeleiding! Zonder Benny was ik niet eens aan de start verschenen.

En uiteraard merci merci merci aan iedereen voor de fijne berichtjes, dat deed deugd!

Ook een welgemeende dankuwel aan de organisatie van deze mooie marathon! Alles verliep vlekkeloos, de organisatie was een perfect geoliede machine. Op het warme weer werd perfect ingespeeld met véél drinken en met véél sponzen. Daar bovenop nog een mooi parcours, en de perfecte grootte van het deelnemersveld, en dit is werkelijk een, euhm, warme aanrader!

Met sportieve groeten,

Peter