Beste lezers,

Zo gaat dat dus in het leven: hoe langer je wacht, hoe meer geluk je hebt.

Gisteren, na de 20 km in Vossem, was ik me toch aan het sakkeren tegen Kathelijne:

“Dedoeme dedoeme dedoeme toch, dedoeme in het kwadraat, dan heb ik zo hard gelopen, nu moet ik nog een blog beginnen schrijven. Terwijl ik zo uitkeek naar een beetje quality-time voor ons tweetjes!”

Voor wie minder goed thuis is in de wereld van relaties & romantiek, dat laatste, dat is een van de weinige uitdrukkingen waar je als man weinig verkeerd mee kan doen, die uitdrukking kan je ten allen tijde klaar houden in je achterzak.

Enfin, amper kwam ik gisteren over de finish geschreden, en de sms-jes stroomden al binnen: “En, wanneer post je nu je blog over Vossem eindelijk?”, en: “Allez, ik heb je blogpost nog niet gezien? Je bent toch al aangekomen hé?”, en dan ook nog een berichtje: “Leef je nog?”.

Dat laatste berichtje had wel niets met de 20 km in Vossem te maken, maar was afkomstig van een dierbaar familielid, wiens berichtje uit een vraag bestond, maar eigenlijk uiting gaf aan de vaststelling dat ik al een tijdje geen teken van leven meer had gegeven. Aldus antwoordde ik bevestigend, dat ik nog leef, en deelde ik mede dat ik het de laatste weken érg druk heb gehad, met hardloopwedstrijden, met romantische quality-time, en dies meer.

Voor wie minder thuis is in de wereld van de familie-aangelegenheden, en voor wie denkt dat je je aan een onschuldig zinnetje als “ik heb het erg druk gehad de voorbije weken” geen buil kan vallen: mis poes!

Maar, zoals we hierboven al lieten weten aan de lezers, hoe langer je wacht, hoe meer geluk je hebt, en nog voor ik aan m’n blog over Vossem kon beginnen, hadden er al twee pareltjes het licht gezien:

1. De spannende blog van Benny: “Vossem Loopt – 1ste Plaats” :

https://bennyfischerblog.wordpress.com/2018/11/12/vossem-loopt-20-km-1e-plaats/

Benny won de wedstrijd, dus chapeau, chapeau, voor Benny!

2. En de mooie blog van Sandra:

https://mythoughtsarelikebutterflies.wordpress.com/2018/11/11/11-11-11-loop-in-vossem/

Sandra liep een lastige wedstrijd, en toen ik haar blog las, dacht ik: amai, wat een doorzettingsvermogen, wat een doorzettingsvermogen. Dus opnieuw,chapeau, chapeau, voor Sandra!

Middels de lectuur van deze twee blogs, bent u helemaal op de hoogte, en is het onderwerp “Vossem 20 km” helemaal afgehandeld.

Voor wie minder graag leest, en liever prentjes kijkt, geen paniek, en geen man overboord, hier vindt u de foto’s: http://www.iucju.ugent.be/11/18/indexn.html

Voilà.

Zowieso was ik superblij gisteren om Benny & Britt weder te zien, en aldus, geloof het of  geloof het niet, verdween het loopgebeuren eerder naar de achtergrond.

Goed. Misschien kunnen we het dan nu eens over mijn horoscoop hebben. M’n horoscoop zei het volgende, zo stelde ik vast: “Mercurius raadt je aan om je in een hoekje terug te trekken, en in stilte verder te werken. Dat versterkt je inspiratie & je creativiteit, en zo bereik je probleemloos je doel”.

Pfff. Die Mercurius heeft gemakkelijk praten. Net nu ik dacht eens snel klaar te zijn, met dank aan Benny, en met dank aan Sandra. Ik zag mezelf hier al in de zetel hangen, met een zak chips naast me, denkend en nog nagenietend: die klus hebben Benny & Sandra mooi opgeknapt, voor deze jongen.

Maar goed, in alle openheid, en in alle transparantie, Kathelijne is niet thuis vanavond, dus wij kunnen nog wel even uitweiden over gisteren, we hebben alle tijd. Hopelijk u ook.

En als Mercurius zegt dat ik me in m’n schrijfhoekje moet terugtrekken, wie ben ik dan om de Horoscoopgoden te tarten?

Waar zullen wij ‘ns beginnen? Misschien bij de opwarming. Normaliter verloopt die bij mij redelijk sober. Enkele zuinige rek- en strekoefeningen, en voorts houd ik me vooral ledig met het observeren van de reeds aanwezige deelnemers. Hoe sommige exemplaren er bij lopen, qua loopkledij en qua outfit, dat hou je niet voor mogelijk. Dan denk ik steevast: “Het kan niet anders dan dat de echtgenote hem door en door hààt, want iemand zo de echtelijke woonst laten verlaten, dat doe je toch zelfs je ergste vijanden niet aan?”

Na de zuinige rek- en strekoefeningen jog ik meestal 150 à 200 meter aan één stuk, aan een zo laag mogelijk tempo, met als doel dat ik niet al te vermoeid aan de start verschijn. Niet zo, deze keer, want Benny was erbij. Acht (8) kilometer opwarming. Zo hebben we bijna de helft van parcours verkend, nog voor de wedstrijd begon.

Dan de formaliteiten, de administratieve plichtplegingen en de inschrijving, en toen wisselde ik nog een woordje met Benny:

“Benny, prima dat je hier graag wil winnen, maar ik zou toch willen vragen, hou het een beetje binnen de perken hé. De Vlaams-Brabanders zijn een trots en een fier ras, en als je ze hier volledig in de vernieling loopt, en de tweede komt pas een half uur later binnen, dat affront komen ze hier niet te boven. En je mag eens raden wie er dan de gebeten hond zal zijn?”

En aldus beperkte Benny zich tot twee minuutjes voorsprong, waarbij het de aanwezige supporters wel opviel dat hij na het startschot nog eerst een koffietje in de Congo ging nuttigen, en vervolgens nog en cours de route even halt hield om de weekendkrant door te nemen.

Zelf kan ik niet zo veel vertellen over de wedstrijd, want de opdracht was eenvoudigweg om bij wijze van tempotraining in 1 uur en 30 minuten te finishen, en nu mogen de lezers eens raden, wie denken jullie dat er na piel één uur en dertig minuten aan de finish verscheen?

Jup.

Ha, en na de wedstrijd waren er pannenkoeken!

Voor het Goede Doel, dan nog.

Als wij door pannenkoeken te verorberen het Goede Doel een duwtje in de rug kunnen geven, dan hoor je mij niet protesteren.

Wat dat betreft kan ik rapporteren dat ik met plezier twéé stuks in mijn molen heb geslagen, met bruine suiker.

Vervolgens meldde Kathelijne dat ze haar pannenkoek niet op kreeg, en als ik dat soort problemen kan helpen oplossen, dan snelt de altruïst in mij graag te hulp!

Zo. Dat was het maar weer ‘ns. En aangezien Kathelijne ondertussen thuis is gekomen, is het nu tijd voor een beetje quality-time!

Met sportieve groeten,

Peter