Gezocht!

Beste lezers, ik val maar met de deur in huis: wij zijn op zoek naar een jeugdige aspirant-blogger.

Een jongeman, of liever nog, in deze tijden van gender equality, een frisse, jeugdige jongedame die onze Nederlandse taal oprecht liefheeft, en die zijn, of liever nog, haar mening graag wil verwoorden, in meer dan 140 tekens.

Deze zoektocht doe ik uiteraard niet uit idealisme, zo zitten wij niet in elkaar, maar om het platvloerse, geldelijke gewin. Minister Sven Gatz trekt maar liefst 1 miljoen euro uit voor meester-leerlingtrajecten!

Jip, dat las u goed, één miljoen euro.

Meer precies:

“Minister Gatz lanceert nieuwe beurzen voor het doorgeven van vakmanschap. Vakmanschap wordt daarbij gezien als een vorm van immaterieel cultureel erfgoed dat in de hoofden en handen van mensen zit: het kan gaan om ambachten, of om bepaalde podiumkunsten, of om bloggers die hun liefde voor het hardlopen graag lyrisch & poëtisch uitdrukken. Het doorgeven van dit vakmanschap, vaak een intensief en tijdrovend proces, is een voorwaarde om het levend te houden. Daarom wil minister Gatz de nodige ondersteuning geven aan vakmensen die iemand een aantal maanden in de leer nemen en hem of haar de knepen van het vak leren” (bron)

Voilà. Wie het ambachtelijke schoentje past, trekke het aan, en bij deze dus een warme oproep aan jonge, ambitieuze aspirant-bloggers, liefst met een hart voor hardlopen, want eerlijk gezegd, wij zien ons nog niet onmiddellijk een blog uit de mouw schudden over “De 7 minst originele en meest nutteloze kerstgeschenkjes voor onder uw kerstboom”, of “Een klein aap z’n pampertje vervangen, in deze blog leert u het in 7 eenvoudige babystapjes”.

Nou, wat minister Gatz wel niet geregeld heeft, is de verdeling van dit bedrag. Toch geen detail, mij dunkt. Dus welk deel gaat er naar de meester, en welk deel gaat er naar de leerling?

Uiteraard, dat spreekt voor zich, daar valt over te onderhandelen. Maar om alvast een schot voor de boeg te lossen, aangezien het meeste werk in dit meester-leerlingtraject toch door de meester dient te worden verricht, het is vooral voor hém een “tijdrovend en intensief proces”, mogen we wel zeggen, toch?

Aangezien de leerling alleen z’n oortjes wijd dient open te zetten, en dan z’n voordeel kan doen met al die overgedragen kennis en wijsheid, dacht ik spontaan aan deze verdeelsleutel: 750.000 euro voor mij, en 250.000 euro voor de jeugdige aspirant-blogger.

Geef toe, dat is geen kattenpis voor een jeugdige aspirant-blogger, die nog z’n eerste blog op het internet moet zwieren, en die in feite nog alles te bewijzen heeft.  250.000 euro, daar kan de jeugdige aspirant-blogger zich een fijn rijhuisje mee aanschaffen, zonder vervelende discussies met de bank over de borgstelling, en zonder één euro aan interesten te moeten betalen!

Enfin, wij zien de enthousiaste reacties van jeugdige aspirant-bloggers gaarne tegemoet, en indien niet ernstig, gelieve zich te onthouden.

Graag had ik nu nog even kort willen uitwijden over de regeringscrisis, en het hilarische moment waarop deze ochtend gevraagd werd aan de huidige leden van de huidige regering, wat zij zoal denken over Theo Francken. De lange, gênante, en pijnlijke stilte die volgde. Waarna de ene begon over de grote hoeveelheden regen die wij de voorbije dagen te verwerken kregen, en de nefaste invloed daarvan op onze landbouw, en waarna de andere een kleine reflectie naar voor schoof over het spelsysteem van Hein Vanhaezebrouck, met als conclusie dat hij, Hein Vanhaezebrouck dus, beter met een 4-3-3 zou spelen.

Maar goed, dit is een politiek neutrale blog, dat weet u, en ten aanzien van het feit dat N-VA de regering heeft verlaten op eigen initiatief, na een broddelparcours dat zelfs naar hun eigen normen spectaculair moet genoemd worden, zullen wij dan ook geen droefheid, noch vreugde tentoon spreiden.

Ook van mijn toekomstige aspirant-blogger verwacht, en vrààg ik dat hij (of zij) politiek neutraal in het leven staat.

Over nu naar de edele loopsport. 

Om  maar met de deur in huis te vallen: deze week stond m’n hoofd er niet naar.

Kathelijne zei: “Sinds ik jou ken, is dit de allereerste week dat je hoofd niet naar het hardlopen staat”, wat ik bevestigde.

Waarom m’n hoofd daar niet naar stond, dat ga ik hier niet uit de doeken doen, want dat zijn privé-zaken, en daar schrijf ik niet graag over. Zulks laat ik met veel plezier over aan mijn aspirant-blogger, die behoort zowieso tot een generatie die het geheel normaal vindt om zijn of haar privé-zaken publiekelijk uit de doeken te doen.

Enfin, het is wat het is, en vrijdag trokken wij naar Olne, om daar een beetje te relaxen en te bekomen, en om zaterdag deel te nemen aan een Trail van 21 km, genaamd “A Travers Olne”.

Zoals de naam misschien doet vermoeden, is dit een trail in Olne en omstreken.

Alvorens deze trail begon, zei ik tegen Kathelijne:

“Eigenlijk heb ik er niet veel zin in”.

En Kathelijne, de lieve schat, antwoordde:

“Doe het toch maar, het zal je deugd doen”.

Het verloren gegane darmpje van m’n waterzak had ik na de OSO-trail nog niet kunnen vervangen, maar voor 21 km was dat ook niet echt nodig.

Aldus verliepen de eerste kilometers voorspoedig, en aan een gezwind tempo. Daarna nam ik wat gas terug, omdat deze trail bedoeld was als duurloop, en niet als race, en omdat het parcours toch écht wel pittig was.

Grote delen van de “A travers Olne” maken ook onderdeel uit van de OSO.

Sommige kilometers bevatten meer dan 80 hoogtemeters, dat maakte het toch een bijzondere ervaring, want zelfs bij deze gewone “duurloop”, ging de hartslag regelmatig tot 180 (22%), en vaak zelfs hoger (18%).

Zoals ik reeds eerder beschreef, in prachtige, lyrische bewoordingen, en daar kan de jeugdige aspirant-blogger dus een puntje aan zuigen: het is daar een adembenemend mooie omgeving, in Olne. Héérlijk. Die bossen. De wijdse landschappen. Af en toe een weide die steil naar beneden ging: en vlammen maar!

Helaas was het wel érg koud, met veel regen, en een kille wind, gelukkig was ik – dankzij het advies van Kathelijne – erg warm gekleed, inclusief een vest, én een regenvestje. Gelukkig maar, want op de toppen van de heuvels liepen we vaak pal in de wind.

Wat minder gelachen was: rond 16u30 werd het donker. Eerst in de vorm van een beetje schemer, maar tegen 17u: piekkedonker.

Geen hand zag ik nog voor m’n ogen.

Voor de OSO had ik speciaal een hoofdlamp gekocht, ten bedrage van 80 euro, en Kathelijne had me voor de trail een keer of zeven gezegd dat ik die hoofdlamp zeker niet mocht vergeten.

En nu mogen de lezers eens raden, wat ik was vergeten, en wat ik dus niet op m’n hoofd kon zetten, doen het stilletjesaan piekkedonker werd?

Juist.

M’n hoofdlamp.

Hemeltjelief, wat heb ik  toen gesakkerd en gevloekt. En wat ben ik me toch een paar keer – bijna! – flink gestruikeld, tijdens die laatste kilometers, in volstrekte duisternis. Dat doet mij er aan denken, beste lezers: als ik m’n toekomstige jeugdige aspirant-blogger selecteer, dan moet het iemand zijn die mij graag helpt bij dit soort praktische aangelegenheden, enfin, zonder dat wij er domweg een slaafje van maken natuurlijk, dat spreekt voor zich.

Conclusie: deze trail was een pittige bedoening: véél hoogtemeters, slecht weer, met enkele kilometers in het piekkedonker, kortom, een trail met een zeker Flandrien-gehalte, al was het dan in Wallonië, en dus toch een bijzonder mooie ervaring, eentje die in het geheugen gegrift staat.

Toen ik aankwam, zei ik tegen Kathelijne:

“We zijn weer vertrokken”. 

En toen zei Kathelijne, de lieve schat:

“Prima gelopen, stoere bink van me. Volgende keer wel je hoofdlamp meenemen hoor! En in afwachting van de komst van je aspirant-blogger, heb ik alvast zelf even een rijsttaartje voor jou gekocht, dat heb je wel verdiend!”

Voilà. Dat was het, voor vandaag.

Bij deze wensen wij iedereen een heel fijne & sportieve week toe!

Met sportieve groeten,

Peter

P.S. Nog een kleine tip: ten tweede male verbleven wij in een B&B genaamd “L’Aube des Saisons”, en ten tweede male was het daar een erg fijne ervaring: verzorgde kamers, heerlijk ontbijt, en een hele lieve gastvrouw (dit is de link: http://www.aube-des-saisons.be).