Sub2!

Beste lezers,

Ongelofelijk, maar waar: de eerste kilometers in Kipchoge’s Sub2-poging leken wel onder de noemer “warming up” te vallen.

Kipchoge loopt in het wit, en z’n pacers in V-formatie zijn in het zwart gekleed, met hippe roze Next%-schoenen.

Het lijkt moeiteloos te gaan. De eerste 7 à 8 kilometers lopen deze straffe mannen een stuk onder de gevraagde 2:50 min/km, met zelfs een klein beetje reserve.

De wissels van de pacers verlopen soepel. Daar is op geoefend 🙂

Groene lasterstralen geven met militaire precisie aan wie er waar moet lopen. De kapitein vlak voor Kipchoge, twee hazen links vooraan, twee hazen rechts vooraan, twee hazen achter hem, en het valt op hoe ze érg dicht bij elkaar lopen.

Na een half uurtje lopen, beginnen ze zowaar kilometers té snel te lopen? Omdat het zo goed gaat? Omdat het lekker loopt?

Inderdaad, naast kilometers aan 2:50 min/km scherp, zijn er ook km’s aan 2:48 min/km, en zo wordt er een beetje reserve opgebouwd.

In Monza liep Kipchoge ook heel lang op schema, tot ver voorbij halfweg. Zo werkt de marathon dus: pas halverwege begint de race écht. Een groot verschil tegenover Monza is hier in Wenen het publiek: in Italië liep Kipchoge zonder enthousiaste aanmoedigingen, hier in het Prater park staan dikke rijen supporters samengepakt, die Kipchoge onder de 2 uur gaan schreeuwen.

Op 40 minuten wordt er gewisseld, nieuwe pacers voegen in, en er staan 14 kilometers op de teller, we hebben dus ongeveer 1/3de van de marathon achter de rug, in exact 40 minuten.

Het wordt spannend. Want naast kilometers “on target”, zien we toch ook enkele kilometers in 2:52 min/km, en hoe verschroeiend snel dat ook moge zijn, dat is dus iets té “langzaam” om Sub 2 te lopen.

Op Youtube zie je – op de livestream – hoe meer dan 400.000 kijkers meeleven en Kipchoge digitaal aanmoedigen. Eén Youtube-kijker vraagt in welk land dit nu precies doorgaat. Maar de 399.999 andere kijkers voelen dat er iets speciaal staat te gebeuren.

Het publiek in Wenen geraakt ook opgewarmd, en “Team 4” doet z’n werk prima: er wordt nu kilometerslang (4 km? 5 km?) precies aan 2:50 min/km gelopen, de pacers doen hun job ontzettend accuraat, op het randje van de perfectie.

In de bochten (aan elke rotonde) zijn er geen groene laserstralen, en moeten de pacers zelf het tempo aanvoelen.

“Halfweg” nadert. Wat ik niet goed kan zien, is hoe de drankbevoorrading nu verloopt. Drinkt Kipchoge vlot, ik kan het niet zien … ? Vreemd.

Op km 20 begint het te regenen. En die km gaat iets te traag. Ola. Laat Kipchoge nu een piepklein, maar dodelijk gaat ten opzichte van de pacers?

Neen, hij pikt terug aan!

Halfweg heeft Kipchoge nog 11 seconden reserve.

Wow.

Aan een pacer wiens taak volbracht is, wordt gevraagd of er uitdagingen zijn die de kijkers niet zien?

Ja, de bochten aan de rotondes zijn toch erg scherp. Daar spant het.

En het publiek maakt veel kabaal. Het team Kipchoge en pacers moet goed communiceren, en soms verstaan ze elkaar niet goed. En nu zie ik het! Het drinken. Het is de fietser die ‘m zo goed mogelijk bevoorraadt van sportdrank en gels.

Maar tussen km 21 en km 28 wordt er weer met de metronoom gelopen: 2:50 min/km, je kan er je Oostenrijkse horloge op gelijk zetten, op minder dan 1u20 staan er al 28 kilometers op de teller, twee derde van de marathon achter de rug, en Kipchoge zit nog netjes op schema.

Nu komt natuurlijk het zwaarste stuk. Op km 30 is er plots een minder momentje, 2:52 min/km, en we zien een grimas op Eliud’s gezicht. Bijna anderhalf uur gelopen aan dit knettergekke tempo. In een “gewone” stadsmarathon is dit ook het moment waarop de kopmannen elkaar taxeren, en inschatten wie er welke kaarten heeft.

Wat zou Kipchoge nu denken?

Hij glimlacht. Misschien is dat zijn manier om om te gaan met al dat afzien.

Het laatste kwartje, van de race.

Team 8 gaat van start. Nog steeds een tiental seconden reserve. Tot nu toe werden er al 32 kilometers gelopen waarvan géén enkele sneller dan 2:48 min/km, en géén enkele langzamer dan 2:52 min/km.

Op km 35 wordt het spannend. Op televisie heeft de commentator het over butterflies. De commentator is nu very nervous.

Kipchoge is er nu zo dicht bij. 1u45 gelopen. Nog een kwartiertje. Nog iets minder dan een kwartiertje, hopelijk. Z o mooi, om Kipchoge over het asfalt ze zien zweven. Dit moet nu zo veel pijn doen. En km 33 tot km 37 waren – opnieuw – piel aan 2:50 min/km. Heerlijk.

De laatste 5 km. Waar elke – menselijke – marathonloper toch iets van verval kent. Een klein beetje (of heel veel) averij oploopt …

Maar Kipchoge geeft geen krimp.

1u50. De laatste minuten. En nog 10 seconden reserve. Het gaat gebeuren.