10 toppers in 2019

Beste lezers,

Het moest het er van komen natuurlijk, bij deze ziet de ALLERLAATSTE blog van 2019 het licht!

En omgekeerd geredeneerd, de rest van het jaar des Heren 2019 gaat jullie nederige blogger het érg kalmpjes aan doen!

Heden rest mij dus het genoegen en de eer om werkelijk ALLE lezers te bedanken voor de vele fijne en warme reacties, die telkens mijn deel zijn, na publicatie!

Et voilà, dan gaan wij nu 2019 afronden, met een terugblik op de 10 toppers in 2019.

Here we go! :

In januari was het jaar 2019 amper vier dagen oud, of ons Quintje kwam ter wereld!

Zo’n wolk van een baby. Een dikke negen maanden eerder had ik een mooie anaërobe topprestatie geleverd, maar op 4 januari werd de échte prestatie toch geleverd door Kathelijne.

In deze blog (“Quint”), omschreven wij het als volgt:

“De geboorte van een kleintje: zo’n oeroude gebeurtenis. Reeds 2,5 miljoen jaar geleden ging het ook al zo, op deze manier. Weliswaar niet in Gasthuisberg, en met iets minder spitstechnologie voorhanden, maar met dezelfde intensiteit, dezelfde pijn, en het afzien, die eufemistisch “de arbeid” wordt genoemd. De geboorte is nog steeds een bijzonder hard, en rauw proces, hard labeur. Een diepe buiging voor jouw mama en voor jou, Quint”.

Moedertje natuur heeft daar goed over nagedacht: aan wie ze de geboorte nu het beste kon toevertrouwen, aan de mama’s, of aan de papa’s.

En kijk, amper is het jaar 2019 ten einde, of ons klein Jeroen Meuske staat al flink in de potten en de pannen te roeren!

En nu, gezwind over naar de loopsport.

In januari en februari werd er quasi niet gelopen, wegens een vervelende blessure.

In maart speelden wij met deze vraag: hoe ging het er aan toe bij de eerwaarde lezers, hun eerste keer? Die eerste keer: waar was dat? Wanneer was dat? En in welke eindtijd?

Wij gingen er dieper op in, in deze blog: “De marathon – jullie debuut“.

Wat betreft wààr, waren dit de toppers (op een totaal van 208 antwoorden): Antwerpen (34), Eindhoven (27), Rotterdam (26), Amsterdam (12), en In Flanders Fields (11).

De top 10 bestond uit locaties in België en Nederland, en de internationale toppers waren Parijs, New York, Barcelona, en Valencia.

Inzake de eindtijd waren er enkele snelle kleppers van de partij, in deze bevraging waren er maar liefst zestien (!) lopers die tijdens hun debuutmarathon onder de 3 uur doken!

De gewone stervelingen liepen hun eerste marathon gemiddeld tussen de 3u30 en de 4u30, en de ruimste tijd was 5u33, nog steeds zeer degelijk als we de locatie in aanmerking nemen, dat was namelijk de Jungfrau Marathon 🙂

TIP: de snelste debuutmarathons waren Rotterdam (gemiddeld 3u47), gevolgd door Antwerpen, Amsterdam en Eindhoven (3u54 à 3u55).

Zo, en toen werd het april, en toen mochten wij zélf weer aan de slag. In Enschede nog wel. Daar stond de marathon op het programma, en dat werd een “Topervaring“.

Een PR behoorde niet tot de mogelijkheden met zo weinig training in de voorbereiding, maar met 3u22 was ik erg tevreden, sterker nog, ik was wreed content dat ik weer kon lopen in the first place!

Dartel als een veulen in de lente huppelde ik een eindweegs door het mooie Enschede en omstreken, en op maar liefst drie plaatsen werd ik aangemoedigd door Kathelijne en Quintje!

De conclusie luidde als volgt:

“Deze marathon verliep prima, en de laatste kilometer was er zowaar ruimte voor een flinke eindsprint! Bij de aankomst was het duidelijk hoezeer Quint onder de indruk was van de sportieve prestatie van zijn papa”.

Mocht iemand mijn bescheiden mening vragen over de marathon van Enschede, dan zou ik zeggen:

“Een regelrechte topper! Je loopt er mooi in het groen, de kilometeraanduiding was erg duidelijk, op geen enkel punt kon je verloren lopen, en de bevoorrading vond ik prima, zeker als ik die kon aanvullen met m’n eigen drankje, de Maurten. Als enige minpuntje zou ik zeggen dat er iets te veel wind was, maar ik vermoed dat de organisatie daar niet veel kan aan doen 🙂 Voorts: een deelnemersveld van ideale grootte, en een fijn publiek, zo’n enthousiaste toeschouwers … !”

In mei stelde ik de vraag aan de eerwaarde lezers wat zij zoal in hun molen slaan, a de marathon.

“Spectaculair” is het eerste woord dat me te binnen schoot.

Dit was de blog: “Vlak na de marathon is / zijn er …“.

Beste lezers! Welk een gepintelier is me dat, na de marathons!

Toestanden waar zelfs Breugel bleekjes van zou uitslaan!

De eerste plaatsen werden allemaal bezet door alcoholische dranken: gewone pintjes, trappisten, karmeliet, triple d’Anvers, porto, cava, en zelf gebrouwen graanjenever.

En vervolgens, als recovery food: Kinder Bueno, een “wachtbordje bij café Gust”, een vettige kebab, een kingsize Pizza, en, God mag weten wat dàt is: een “recuperatietaart” .

Als uitsmijter misschien nog de tip van lezer Piet:

“Probeer eens karnemelk en een zure haring, plus een uurtje fietsen. Dat werkt wonderbaarlijk goed om te herstellen na de marathon”.

Uitproberen op eigen risico, zou ik zo zeggen, en voor klachten nadien kunnen de eerwaarde lezers steeds terecht bij Piet.

De zomervakantie.

Een heel fijne periode, met vakantie in den vreemde, dolce far niente.

Tijdens de vakantie hebben wij vanalles en nog wat uitgespookt, maar blogs schrijven, dat was er niet bij.

In het najaar stond de marathon van Berlijn op het programma. De voorbereiding was vlot verlopen, en wij waren érg goed in vorm, met warme dank aan Benny voor coaching, en met nog warmere dank aan Kathelijne voor het engelengeduld.

Of we klaar waren voor een Sub 3?

Dat was de vraag, natuurlijk.

De eerste helft verliep prima deluxe, maar helaas bleken de metingen van m’n Polar niet te deugen.

Halverwege dacht ik rond de 1u35 door te komen, maar dat bleek nadien een missing, op Strava zag ik dat het eerder 1u31 was.

De tweede helft deed ik nog flink m’n best, maar ik miste het heilige vuur om 4:15 min/km aan te houden.

Op kilometers 22 en 37 zag ik dan Kathelijne en Quintje, en dat was telkens een héél mooi moment.

De laatste drie kilometers moest ik helaas een beetje gas terugnemen, en zo kwamen wij binnen in 3 u 04 min en 56 sec.

Daar was ik vree content mee!

Na een lastig begin van het jaar (op sportief vlak), was de goesting weer helemaal terug!

Vol enthousiasme werd ineens de voorjaarsmarathon 2020 gepland: Düsseldorf!

Toen Eliud Kipchoge z’n Sub 2-poging ondernam in het Praterpark te Wenen, zaten ons Quintje en ik op het puntje van onze stoel.

Zo beleefden wij tweetjes deze magistrale race: “Sub 2!“.

Een van m’n meest gelezen blogs, Kipchoge heeft de wereld beroerd, met zijn Sub 2-poging.

De glimlach van Kipchoge:

“Eliud liep met de metronoom: 2:50 min/km, je kon er je Oostenrijkse horloge op gelijk zetten, op 1u20 stonden er precies 28 kilometers op de teller. Vanaf km 30, kwam natuurlijk het zwaarste stuk. Plots een minder momentje, 2:52 min/km, en we zien een grimas op Eliud’s gezicht. Bijna anderhalf uur gelopen aan dit knettergekke tempo. Wat zou hij nu denken? Beste lezers, hij glimlacht. Misschien is dat zijn manier om om te gaan met al dat afzien“.

Wondermooi, hoe hij alleen naar de finish liep … !

12 oktober 2019, een bijzondere dag voor de loopsport.

Na het herstel van de marathon in Berlijn, ging de conditie in november mooi vooruit,

Na een nieuw PR op de 10 km in Gent (37 minuten en 55 seconden), wou ik in Lier eens kijken wat er mogelijk was op de 10 Miles (link naar de blog: “PR!”).

Al na 2 km in de wedstrijd liep ik bij een T-kruising aangekomen boenk verkeerd.

Eens we weer op het juiste pad waren, liep het erg lekker, en zo liep ik in 5de positie, op 10 km kwam ik door in ’38”20, m’n tweede tijd op de 10 km.

Het laatste deel van de wedstrijd kreeg ik het wel zwaar, met net iets te veel bruggen naar m’n zin, en met een strakke wind op kop, dat viel niet mee. Na de eindsprint, die ik glansrijk verloor, werd ik uiteindelijk 6de, en m’n Polar zei doodleuk dat ik slechts 15.4 kilometer had gelopen, dus géén 10 Miles.

Maar wel een PR op de 15 km, en aldus verliep de citytrip in Lier op een prachtige roze wolk 🙂

Als een en ander de laatste wedstrijden vlot verliep, was dat voor een deel te danken aan de focus die ik had, en de aandacht voor het mentale aspect van ons favoriete spelletje.

In deze blog schreef ik daarover: “Mentale kracht“.

Het is niet moeilijk natuurlijk: op moeilijke momenten zeg je tegen mezelf Smile!

Als je voelt dat je vertraagt, zeg je Power! tegen jezelf, en dan drijf je het tempo weer op.

Als je qua stijl begint te verlslappen, dan zeg je tegen jezelf: Glide!

Wanneer de mensen langs de kant je raar aankijken omdat je tegen jezelf praat: niets van aantrekken!

Dus tja, hardlopen zit niet alleen in de benen, maar ook tussen de twee oren. Op lastige stukken herhaalde ik, druk pratend tegen mezelf: “Pain is weakness leaving the body”, en dat hielp.

10.

Tot slot, last but not least, zijn we in 2019 toch anders met voeding beginnen omgaan (link: “Gezonde voeding”).

Van A to Z. Van gezonder ontbijten, lunchen en avondmalen, tot de omschakeling naar plantaardige voeding, het is een hele tocht geweest in 2019.

En heel blij mee: de laatste weken/maanden, kan ik ’s avonds laat goed uit de koekjestrommel blijven. Dat scheelt ‘m al heel veel, heb ik zo de indruk.

Ook al is gezonde voeding soms een lastige, toch is het de moeite, want enkele kilo’s minder op de teller, dat maakt toch een groot verschil om trainingen en wedstrijden vlot af te werken. Al zit dat misschien ook tussen de twee oren 🙂

Zo.

Dat was het. 2019 was een mooi jaar, met véél om dankbaar over te zijn: Kathelijne, Quintje, Jarne, Charlotte, familie en vrienden, en als we eens mogen mouwvegen: al die fantische lezers! 🙂

Was het dan stééds rozegeur en maneschijn in 2019?

Neen, natuurlijk niet. Om maar één voorbeeld te noemen: twee maanden aan de kant moeten toekijken hoe iedereen vrolijk kon gaan hardlopen, dat was verre van prettig.