Beste lezers,

Weten jullie wat het ALLERFIJNSTE is aan het schrijven van een blog?

De bloemetjes, de complimentjes, en de pluimpjes, na publicatie!

Wat is dat soms ronduit hartverwarmend.

Zo ontvingen wij recent een berichtje van de 21-jarige Marieke, afkomstig uit regio Gent, en meer bepaald uit het pittoreske Merelbeke:

“Dag Peter, koekoek! Het is Marieke hier, uit regio Gent. Meer bepaald, uit het pittoreske Merelbeke. Het was mij wederom een waar genoegen om uw blogpost te lezen! De afdwalingen halen soms de vaart een beetje uit uw tekst, maar afgezien daarvan was het weer  een érg vermakelijk stukje om lezen. Als advies zou ik willen meegeven: als je een blogpost hebt geschreven, herlees ‘m dan eerst even, bekijk wat je precies wil zeggen, en schrap dan alles wat niet relevant is. Van het weinige dat er dan – in jouw geval – nog overschiet, schrap je nog eens drie vierde, en je zal zien, wat overblijft is een blogpost die razend to the point is, en niet gauw gaat vervelen!”

Dankjewel, Marieke.

Deze blog is er enkel voor de lezers en door de lezers, dus feedback wordt steeds op prijs gesteld.

Dus als de lezers deze introductie zouden moeten missen, dan weten zij ineens aan wie ze dat te danken hebben.

En omgekeerd, als de lezers deze introductie wél te lezen krijgen, dan weten zij ineens hoeveel belang ik hecht aan het advies van een 21-jarige tuttebel uit Merelbeke.

Zo. Waar waren wij gebleven?

Dat is toch wel erg: m’n introductie is amper geschreven, of geschrapt, en we zijn de draad al kwijt.

Spitsbergen!

Daar gingen wij het eens over hebben. Niet dat ik ooit al in Spitsbergen ben geweest, wel integendeel.

Het meest noordelijke dat ik ooit ben geweest in m’n hele leven, dat was in Groningen.

Dat was, wat mij betreft, noordelijk genoeg.

Maar dus, in Spitsbergen, daar vindt de meest noordelijk gelegen marathon ter wereld plaats. Kwestie van ons tot de essentie te beperken: hier lees je er alles over, weliswaar in het Noors, https://spitsbergenmarathon.no/

Voor de lezers die nog nooit van Spitsbergen zouden gehoord hebben: Spitsbergen was vroeger gekend als het land West Spitsbergen. Maar op een gegeven moment zei de Sysselmann, het opperhoofd terplaatse:

“Mannekes, meiskes, het is goed geweest. West Spitsbergen, dat slaat nergens op, immers, er is geen enkel land ter wereld dat Noord Spitsbergen heet, of Zuid Spitsbergen, of Oost Spitsbergen, dus schluss damit, we noemen het hier vanaf nu gewoon Spitsbergen, en daarmee basta”. 

De hoofdstad van Spitsbergen is Longyearbyen.

Het zal Marieke uit Merelbeke ongetwijfeld véél plezier doen: daar valt verder niet zo heel veel over te vertellen.

Het is een klein stadje met amper 2.000 inwoners, en dan ronden we nog naar boven af.

Longyearbyen is de meest noordelijke plaats ter wereld met meer dan 1.000 inwoners. Longyearbyen heeft – net zoals Beringen en Winterslag destijds – een koolmijn. Verder heeft Longyearbyen de meest noordelijke krant, namelijk de Svalbardposten, de meest noordelijk gelegen camping, het meest noordelijk gelegen ziekenhuis, en de meest noordelijk gelegen luchthaven.

Voorts is er nog de meest noordelijk gelegen universiteit waar je de studierichting “Arctische studies” kan aanvatten.

Waarom iemand in hemelsnaam de studierichting “Arctische studies” zou aanvatten, daar zullen wij niet verder over uitwijden, of deze blogpost eindigt nog met een floere geraaktheid bij de 21-jarige Marieke uit Merelbeke.

Edoch, een kleine uitweiding dienaangaande is misschien alsnog op zijn plaats, want in Spitsbergen vind je de meest noordelijk gelegen en tevens grootste zaadbank ter wereld.

Die zaadbank, dat is niet wat veel lezers denken, wel integendeel.

Het is een wetenschappelijk centrum waar plantzaden van zo veel mogelijk plantenrassen worden bewaard, waaronder de zaden van veel voedselgewassen. Een beetje de Ark van Noah voor vegetariërs, kortom.

Zo.

En weten de lezers nu wat?

Deze ochtend ontving ik, net als miljoenen andere hardlopers, de vraag van een bekend en hier niet nader genoemd sportmerk, want dit is een volstrekt neutrale blog, of ik niet ‘ns een keertje – gratis en voor niks dan nog wel ! – zou willen deelnemen aan die Arctic Marathon, in Spitsbergen.

De eerste gedachte die ik me opkwam was: “Ben je gek”, en dit omdat ik zou vermoeden dat het ginds op z’n minst minus 30 graden celcius is, of toch iets van die strekking.

En op dat vlak ben ik eerder een zondagsloper, ik heb graag een aangenaam temperatuurtje, niet te veel wind, en vooral, geen neerslag van welke soort dan ook. Maar dit leuk wel reuzegoed mee te vallen: “One can expect a temperature between 0 and 10 degrees Celsius in the month of June”.

Dat had erger gekund.

Echter, wat me dan weer véél minder op het gemak stelde, is dat je deelneemt op eigen risico, met gevaar voor lijf en leden:

“One danger you do not meet in many other marathons, is the Polar Bear. Because of the polar bear danger that applies everywhere in Svalbard, armed polar bear guards will be posted around the track.”

En voor de deelnemers die graag genieten van een streepje muziek is de volgende waarschuwing niet mis te verstaan:

“It is not forbidden to run with music during the Spitsbergen Marathon, but this is at your own risk. Due to safety we have to warn you, if you run with music, and you don’t hear a Polar Bear coming to you, and he (or she) thinks that you are a delicious fish, you may have a big problem, especially if our armed polar bear guards are not nearby, at that moment.”

Zo.

Dat klinkt spannend!

En alle gekheid op een stokje, beste lezers: als je die foto’s ziet, dat natuurschoon, de pracht en praal die amper onder woorden kan gebracht worden, begint het dan niet een héél klein beetje te kriebelen?

(Dag)dromen staat vrij, zou ik zeggen! 🙂

En bij deze wensen wij alle lezers een fijn & sportief weekend!

Met sportieve groeten,

Peter