Beste lezers,

Gisteren gingen wij de dochter afhalen, na een weekje danskamp.

Het bleek dat er klachten waren.

Ernstige klachten.

Met name, over het culinaire luik van het danskamp.

“Nou”, viel ik in, met het mij zo typerende gevoel voor nuance:

“Het danskampje werd dan ook niet georganiseerd door het Hof Van Cleve, of vergis ik me?”

Ik bleek mij deerlijk te vergissen, en er vielen harde worden, van “goor”, tot “vadsig”, en vooral, “veel te weinig”.

Naar mijn aanvoelen, gebood de eerlijkheid me om dit gegeven in vraag te stellen, en ik opperde: “Je ziet er toch niet uitgemergeld uit, alsof je bij voorbeeld in een Syberisch strafkamp bent wezen dansen, voor langere tijd? Vergis ik mij, of hebben de chips, de M&M’s en andere zoetigheden misschien voor enige compensatie gezorgd, op het culinaire vlak?”

Nou, beste lezers, dat had ik beter niet gezegd.

Weliswaar had ik misschien van gelijk, maar toch, ik had het beter niet gezegd, want het was m’n beste dag nog niet. Zonder in detail te willen treden, die opmerking was lelijk in het verkeerde keelgat geschoten, en het kwam er op neer dat als ik als papa nog zo’n dergelijke opmerkingen zo maken, ik in de toekomst niet meer voor het vervoer van en naar kampjes zou mogen zorgen.

Dan weet een papa natuurlijk wat hem te doen staat, als je geschoren wordt, moet je stilzitten,

Eenmaal thuis gekomen, was er dan weer wél goed nieuws.

Enfin, eerst was er slecht nieuws.

Sorry voor de lezers die nu even in verwarring geraken, maar geen erg, het ligt aan mij. Dus, eerst was er slecht nieuws, wij begrepen dat de IFF marathon, waar we toch hard voor aan het trainen zijn, wellicht toch niet zou doorgaan.

Omdat er ergens een vleesfabriek was met veel covid-besmettingen.

Tjonge, waar zo’n vleesfabriek eigenlijk goed voor is, het is mij een volkomen raadsel.

Sinds meer dan een jaar tracht ik zoveel mogelijk plantaardig te eten, en nog nooit voelde ik me zo goed en gezond en vrolijk en monter.

En als zo’n foempe vleesfabriek er nu nog voor gaat zorgen dat m’n marathons niet doorgaan, dan is dat wel helemààl een oorlogsverklaring, wat mij betreft.

En dan, het goede nieuws: Benny had gezien dat er een fijne trail op komst is, de Trail d’Opale, te Wissant.

Dat is in Frankrijk. Denk ik. Dat ga ik nog eens navragen bij Kathelijne. Toen ik ‘ns een marathon in Krakau liep, had ik vliegtuigtickets geboekt naar het verkeerde stadje, de naam ontglipt me nu, maar het moet gezegd, de naam leek wel héél erg op “Krakau”.

Helaas, in de feiten was het een kleine 600 kilometer van Krakau verwijderd, en zonder in details te willen treden: dat was m’n beste keer niet.

Sindsdien checkt Kathelijne steevast & grondig de geografische details van mijn marathons en mijn trails, en bij uitbreiding, van al onze citytrips, en eigenlijk onze verplaatsingen in het algemeen.

Enfin, om een lang verhaal enigszins in te korten, dat zag er mij onmiddellijk een juweeltje uit, die trail. Hier vinden de nieuwsgierige lezers alvast een mooi filmpje: https://youtu.be/5xjylGOra_Y

Een trail, wat was dat al lang geleden! M’n enthousiasme was gewekt. Monter ging ik op zoek of er in de buurt van die trail toch zeker géén vleesfabrieken aanwezig zijn, en dat bleek gelukkig niet het geval te zijn.

Wij kunnen dus op onze twee oren slapen. Wél werd ik geconfronteerd met een accute aanval van keuzestress. Je kan kiezen tussen een hele reeks afstanden, op zaterdag gaande van 7 km tot 24 km, en op zondag, van 21 km tot 62 km.

Eerst dacht ik, ik kies een korte afstand: ten eerste, daar word ik niet te moe van, en ten tweede, als de IFF Marathon dan toch zou doorgaan, dan heb ik geen al te zware trail in de benen.

Maar dan dacht ik, met veel zelfliefde: “Allez, De Groof, wat voor een flauwe bees zij gij nu eigenlijk. Hup, het vakje van de 62 km aankruisen, en dat ik u niet meer hoor!”

Enfin, wij gaan de lezers niet vervelen met alle gedachten die heen en weer sprongen in m’n arme hoofd, het leek daar wel een op hol geslagen flipperkast, met nog méér chaos & verwarring dan gewoonlijk, in die bovenkamer van me.

In ieder geval, het is de 62 km geworden.

Nu was ik de voorbije weken nogal specifiek voor de marathon aan het trainen.

Bv. liep ik 32 km, met 2 tempoblokken van 10 km, en welk een héérlijke training was dat.

Jarne fietste mee tijdens het eerste tempoblok, en Toon fietste mee tijdens het tweede tempoblok, en zo had ik voortdurend fijne compagnie, tijdens deze training.

Maar de komende week zal er dus wat meer op volume moeten getraind worden.

Het parcours ziet er de moeite uit, maar toch ook met enkele flinke klimmetjes, zoals de Cap Blanc-Nez.

Tot slot bestuderen wij nu grondig de website, maar die is geheel in de taal van Voltaire opgesteld, dus dat is een beetje gissen en missen voor ondergetekende.

In de taal van William Shakespeare vinden we slechts één minieme pagina terug, zeggende en schrijvende dat de organisatie het hélemaal ziet zitten:

“The organization trusts the best national racers to be there, with more than 7 000 racers expected this year.
With all these courses, runners will discover a spectacular trail ! The nine cities crossed by the rally race can receive the trailers and orchestras and sound system will be at every step to host the racers!”

​En zoals mag verwacht worden, zijn er strenge maar rechtvaardige maatregelen ten aanzien van covid, er wordt bv. in véél waves verschillende waves gestart, en er wordt gevraagd om afstand te bewaren tussen de traillopers …

Vandaag zijn wij alvast de nodige inkopen gaan doen, dus qua uitrusting en qua goesting zijn we er hélemaal klaar voor.

Nu de benen nog! 🙂

Mochten er lezers al deelgenomen hebben aan deze trail, dan zou ik héél graag horen wat de ervaringen zoal waren … ?

Met sportieve groeten,

Peter