Beste lezers,

Wat hou ik zielsveel van de marathonsport.

En wat hou ik nog méér van Kathelijne Verboomen, maar dat is een ander verhaal.

Vandaag verkeerde ik in de onmogelijkheid om naar de London Marathon te kijken. Wegens de communie van m’n dochter.

Wie m’n dochter een beetje kent, zal begrijpen dat ik vandaag zelfs niet in de buurt van m’n telefoon ben geweest.

First things first.

Nadien hoorde ik de onheilstijding alsnog: Eliud Kipchoge eindigde als 8^ste, niet het resultaat waar hij op gehoopt had.

Eliud Kipchoge liep de London Marathon in 2u06.

Wat mij betreft: een toptijd waar je gerust mee kan thuiskomen. Als reïncarnatie zou bestaan, dan hoop ik vurig om in m’n volgende leven 2u06 te lopen op de marathon, als ik een offday heb.

Wat ik deze namiddag zag was een interview van een zeldzame schoonheid. Dit is de link: https://www.youtube.com/watch?v=5PtqOD3Tp9c. Nogal bruut krijg Kipchoge de vraag voorgeschoteld waar en waarom het fout ging. En Eliud begint met twee heel andere zaken:

1. “It’s good to be in London”.

Lees: ik ben dankbaar dat ik hier kon en mocht zijn.

En 2., fijn dat er uberhaupt weer marathons kunnen gelopen worden, in deze donkere tijden van covid hier en covid daar.

Z’n reactie is van een schoonheid die je niet vaak ziet, in topsport. Nederig, eerlijk. Uiteraard is Kipchoge teleurgesteld. Maar op geen enkel moment zoekt hij naar excuses.

“I’m sorry for this”

En dan:

“This is how sport is”.

Ja, dit is sport. Kipchoge: “Today you’re up, tomorrow you’re down”.

De voorbije jaren was het parcours van Kipchoge bijna boven-menselijk, de ene overwinning volgde de andere op:

2014: Rotterdam (2.05.00)

2014: Chicago (2.04.11)

2015: Londen (2.04.42)

2015: Berlijn (2.04.00)

2016: Londen (2.03.05)

2016: Olympische Spelen, Rio de Janeiro (2.08.44)

2017: Berlijn (2.03.32)

2018: Londen (2.04.17)

2018: Berlijn (2.01.39)

2019: Londen (2.02.37)

Kipchoge is een grote meneer. Een echte winnaar:

“Of course I want to win. I always want to win, to show people that you can win if you focus yourself”

Voilà. Dat is dus waarom ik zielsveel van de marathonsport hou: het ruwe en het rauwe. Het onvoorspelbare en het onvoorstelbare: zelfs de wereldrecordhouder, de olympische kampioen, een Sub2-klasbak kan zomaar, een complete offday hebben.

Kipchoge: “If you want to enjoy this sport, you have to accept the results, and I accept the results”.

Voilà. En hij feliciteert de winnaar.

Voor wie weinig tijd heeft, het slot van dit interview is het mooiste. “It’s not the end of the world. It’s just what is happening in this sport”.

Yes.

De laatste vraag is of hij er volgend jaar opnieuw zal stààn. Waarbij Kipchoge een mooie, warme glimlach de wereld instuurt, en bevestigt:

“Absolutely, yes!”

Daar krijgt een mens spontaan goesting van, in z’n volgende training! 🙂

Met sportieve groeten,

Peter