Geen 20 dagen meer, tot aan de marathon van Antwerpen. Aftellen. De laatste drie weken dus, en de laatste week telt niet echt mee, want dat die dient om uit te rusten. Dus dit weekend kwam de kat – spreekwoordelijk – op de koord. Conditie-check. Met een lang weekend voor de boeg (Zalig Pasen iedereen!), en geheel en al ongehinderd door loopschema’s en alles wat op structuur lijkt: alle ruimte om de grenzen op te zoeken.

En dit in de gloednieuwe formule 6 * 12 = 72 km.

Om te beginnen, en om op te warmen, zaterdag 12 km kalmpjes aan wezen joggen, aan een rustig tempo (5:30 min/km), in het park van Tervuren. De conditie was goed, en dus het was af en toe met de handrem op.

Zondag twee keer 12 km, in een ochtendsessie en nadien een avondsessie. ’s Morgens een beetje sneller (aan 5:08 min/km), en in namiddag fluks de pas er in, goed onder de 5:00 min/km gebleven (4:58 min/km, om heel precies te zijn). Ook telkens in het groen, heerlijk.

Twee keer per dag lopen, er zijn pro’s, en er zijn contra’s, zo gaat dat in het Leven. Maar ik vond / vind het erg fijn. Geeft het gevoel dat je even tijd hebt om te herstellen tussen de twee trainingen, én dat je op zo’n dag toch behoorlijk ver (en diep) kan gaan, in ieder geval verder (en dieper) dan je in één training gewoonlijk gaat.

We lezen er het volgende over:

“Doubles [double training sessions in 1 day] serve a valuable physiological function to help you run farther and faster. Doubling is a great way to speed up the recovery process by and helps to eliminate waste products, shortening recovery time”

En belangrijker:

“Doubling is an opportunity to practice depletion running, where you train the body to run in a semi-starved state, using alternate fuel sources, such as stored fats”

Voilà.  ’s Avonds (en ’s nachts) : geslapen als een prins. Deze ochtend hadden de weergoden er dan weer behoorlijk veel pret in, ze leken véél leedvermaak te hebben met de arme, duurlopende mens.  Deze ochtend stond er op het programma een lange duurloop van 24 km.  Bij 12 Beaufort, schat ik, zo ongeveer.  Het was vooral kwestie van niet voortijdig weg te waaien. Gelopen / gezwalpt aan 5:23 min/km.  Het eerste deel in het gezelschap van Kathelijne op de fiets, en het tweede deel just me, myself and I, in gietende regen. Maar het deed wel deugd, fijn gevoel dat de lange duurlopen goed verlopen.

Deze namiddag dan een 12 km wedstrijd in Erps-Kwerps. Vakkundig georganiseerd door ACKO (Atletiek Club Kortenberg). Dat viel niet mee, allemaal zeer getrainde rakkers, dat had ik direct gezien.  En ik denk (vermoed) dat ik de enige was die er in de ochtend al een lange duurloop op had zitten ? In ieder geval, prima georganiseerde wedstrijd, maar geen al te spannend parcours.

En een héél stuk open en bloot, langs de spoorweg, met volle tegenwind. Maar het liep lekker, 12 km gelopen in 52:22 minuten, daar waren we tevreden mee, 4:22 min/km.

De laatste kilometers kon ik nog versnellen: dat is altijd een goed teken, als je nog sprintend als een jong veulen arriveert. Nu ja, een mens zou natuurlijk voor minder  sprinten als een jong veulen, als Kathelijne Verboomen staat te supporteren aan de finish.

In m’n prima voorbereidde sporttas: één klein detail vergeten, een handdoek. Dus ook al was de organisatie zo vriendelijk om voor héérlijk warme douches te zorgen, ik heb er geen (dankbaar) gebruik van kunnen maken.

Bonus: waar ik zo van hou, bij de niet-massawedstijden (à la Golazo): de naturaprijs! Dit keer was het zeer de moeite: een bussel witloof (of een stronk witloof, hoe zeg je dat), en een ferm pak spaghetti, bij wijze van kleine suggestie. Voilà. Daar kunnen we mee aan de slag.

6 * 12 = 72 km. Het weekend zit er op.  Nog twee weekjes goed trainen, en we kunnen beginnen uitrusten …

Een korte maar sportieve week, iedereen !!

=====