Dankbaar

Wat is het vandaag een warme en mooie dag.

Een moment van dankbaarheid, en even stilstaan.

Twee jaar samen.

Met de enige echte Kathelijne. Twee heel mooie jaren, om op terug te blikken. Zoveel mooie momenten. Hoe je zoiets voelt, vanaf dag één: “Klik“. Zoiets.

“Dit is het, dit vind ik erg fijn”. Hier wil ik voor gaan, dus. Twee jaar, die m’n leven grondig veranderd hebben. Ondersteboven. Binnenstebuiten. Geheel ten goede, bedoel ik dit.

Plots voelde ik een rust die ik nooit zo, op die manier, gekend had. Een stukje zekerheid en vertrouwen. Het gevoel van een veilige thuis, een warm nest.

Twee jaar: dat klinkt misschien niet lang?

Maar dat is het wel.

Een kleine stap voor de mensheid, een grote stap voor ondergetekende.

Het voelt als een fijne trip, die wij samen hebben ondernomen. Waarbij we veel geleerd hebben. Van elkaar, met elkaar.

We hebben elkaar ideeën gegeven, soms steengoede ideeën, soms iets minder briljante ideeën. Sommige hebben we al gerealiseerd, andere staan nog op het TO DO-lijstje.

We hebben elkaar veel inspiratie gegeven, speels, uitdagend.

We hebben de voorbije twee jaar veel samen kunnen doen, trips, activiteiten, meestal impulsief, zonder al te veel na te denken: gewoon genieten met elkaar, van elkaar.

We hebben elkaar alle vrijheid gelaten. Met sprankelende klankbordmomenten: vaak kon je de gloeilampjes zo zien oplichten, zoals in een stripverhaal. Kathelijne op de fiets, ik al lopend. Kwekkend en kwebbelend. Over het Leven, en zo.

En in alle eerlijkheid, daar kunnen wij niet omheen, Kathelijne heeft de voorbije twee jaar wel wat te stellen gehad, met al mijn zottigheden. Het begrip “engelengeduld” heeft de voorbije twee jaar een heel nieuwe dimensie gekregen.

Een Olympische medaille is hier op zijn plaats. Een gouden.

Was werkelijk alles koek en ei? Neen. De perfectie zal wel niet bestaan, vermoed ik. Een relatie betekent wellicht ook, en vooral: elkaars gevoeligheden en kleine kantjes ontdekken, en er dan nog begrip voor opbrengen ook. Zelfs dààr van houden, met vallen en opstaan.

Misschien maakt dàt een relatie zo waardevol en zo warm: het niet-perfecte ervan, het menselijke.

Lieve Kathelijne, wat een fijn avontuur vond ik het tot nu toe, en vooral, wat kijk ik uit naar het vervolg !

Met liefdevolle groeten,

Peter