Beste lezer, hét grote voordeel van hardlopen is toch dat je zo eens ergens komt.

En neen, het moet niet altijd Londen, Amsterdam of Parijs zijn!

Wat dacht u van Elewijt?

Een parel langs de N227, goed verstopt tussen Hofstade en Perk.

Enkele BE’s (Bekende Elewijtenaren) zijn of waren Bea Van der Maat, Gene Thomas en Kristel Verbeke, en in mindere mate, Peter Paul Rubens.

Voor de Asterix en Obelix liefhebbers, reeds tijdens de Romeinse periode was Elewijt een belangrijke vicus.

Er liepen heirwegen naar Tienen, Asse, Kester, en andere belangrijke nederzettingen.

Elewijt was het centrum van de regio, maar helaas, veel historisch onderzoek is er nog niet kunnen gebeuren, want waar toen de Romeinse nederzetting was, staan nu huizen.

Wat de archeologen betreft, staan die huizen daar dus lelijk in de weg, maar goed.

Ook in de 17de eeuw hebben de mensen in Elewijt een en ander meegemaakt: in 1606 werd de toenmalige pastoor plots doof, en toen kon hij de biecht niet meer afnemen van zijn parochianen. Enfin, dat ging nog wel, maar het effect ging toch wat verloren. In 1611 werd er eindelijk een vervanger aangeduid.

Die nieuwe pastoor had een bijzonder scherp gehoor, maar die wou dan weer slechts om de 6 weken de mis doen.

Daar zal de ene al blijer om geweest zijn dan de andere.

Sinds mensenheugnis, is er in Elewijt elk jaar een Sint Hubertus-processie.

Die vindt telkens plaats op Pinkstermaandag, dat onthoudt gemakkelijk.

Commercieel zijn ze niet van gisteren., in Elewijt. Door de jaren, werd het een lokale specialiteit:  wanneer iemand door een hondsdolle hond was gebeten, dan werd met een verhitte Sint Hubertus sleutel gebrand op die wonde.

Deugd deed dat vermoedelijk niet, maar het verhaal deed de rond dat het wél hielp, en zo ontstond er een bijzonder lucratieve bedevaartsbusiness.

Of er een verband is met hondsdolle honden, dat weten we niet, maar op diezelfde Pinkstermaandag is men ook een halve marathon gaan organiseren: den Elewijtse Halve.

Daar gaan we morgen aan deelnemen, bij leven en welzijn.

Misschien ontmoet ik daar wel de enige echte Sandra, van de warm aanbevolen blog “My thoughts are like butterflies”.

De voorbije week laat zich makkelijk samenvatten: uitrusten na de 20 km van Brussel.

Eén training heb ik moeten overslaan wegens tijdsgebrek, en wegens geen goesting.

Zoals mijn dochter het formuleert als ze iets heeft mispeuterd: dat kan al eens gebeuren.

Voorts werd er deze week op snelheid getraind, na de opwarming twee reeksen van 10 versnellingen. Dat verliep vlot.

Eergisteren was er 16 km duurloop, daar had ik ook niet veel zin in, het was aan de warme kant, de wind zat verkeerd, de luchtvochtigheid was precies toch niet optimaal, er reed geen Tesla voor me uit om het tempo aan te geven, enfin, u kent dat. Maar eens vertrokken, waren we mooi op dreef, en de duurloop verliep zonder noemenswaardige incidenten. De bedoeling was om 4:40 min/km aan te houden, en dat ging quasi vanzelf.

Tot slot gisteren nog een rustdag, en vandaag nog even een korte hersteltraining. Zo zouden we morgen – theoretisch gesproken dan toch – in vorm moeten zijn, bij leven en welzijn.

We houden u op de hoogte over de avonturen in Elewijt!

Met sportieve groeten,

Peter