Beste lezers,

Nog één keertje slapen, en dan is het zover.

Eliud Kipchoge gaat het opnieuw proberen, om onder de magische twee uur te duiken.

Remember Monza.

Ik denk terug aan die zaterdag, 6 mei 2017.  Om 5u ’s ochtends, wij zaten toen op het puntje van onze stoel. 2 uur en 25 seconden deed Kipchoge er toen over.

De kilometers vlogen raendsnel voorbij, en op km 30 zat hij nog steeds op schema. Kipchoge liep toen aan het verschroeiende tempo van 2 minuten en 51 seconden per kilometer. Niet iets om thuis zelf te proberen.

Dit keer, in het Praterpark te Wenen, ligt het beoogde tempo één seconde per kilometer hoger: 2 minuten en 50 seconden per kilometer, en dan is de 1u59 een feit.

Kipchoge ziet het zitten: “De weg is kaarsrecht, vlak en ligt beschut tussen de bomen. Bovendien is de luchtkwaliteit in Wenen opmerkelijk goed. Ik voel me goed. Ik heb al over het parcours gelopen en het is heel goed. Ik ben klaar voor zaterdag“. (link)

In het Praterpark is het ook wel prachtig hardlopen, moeten wij zeggen. Daarover schreven wij ooit de volgende gevleugelde woorden:

“Toen doken wij recht het Prater park in. Een prachtig park, al zeg ik het zelf. Een deel van het park is ingericht als attractiepark, in de volksmond wordt dat het Wurstelprater-gedeelte genoemd. Het reuzenrad (“Riesenrad”) zorgt al sinds 1897 voor vermaak en vertier. Oorspronkelijk was dit keizerlijk jachtgebied, maar nu kan je er gewoon hardlopen, zonder gevaar voor lijf en leden. Ideaal: door het park loopt een kilometerslange weg, de Hauptallee, omzoomd met mooie kastanjebomen, die Hauptallee loopt gewoon rechtdoor, die kan je gerust volgen, zonder het risico dat je verloren loopt”.

Voilà.

En nu denken véél mensen dat het een walk in the park wordt. Dat Kipchoge het gaat halen, met de vingers in de neus. We verwijzen naar artikels genre “10 Redenen waarom de marathon onder 2 uur nu gaat lukken”.

Terwijl ik er niet zo zeker van ben.

Ik geef Kipchoge morgen 50% kans. Of misschien iets méér. De laatste weken zou Kipchoge tot 230 km per week hebben getraind. De kleinste onvolkomenheden uit Monza zullen z’n team en hij nu wel weggeschaafd hebben.

De luchtvochtigheid lag in Monza te hoog, en dat zou in Wenen veel beter moeten zijn.

In Monza verliep de drankbevoorrading niet optimaal, en ook dat wordt nu geperfectioneerd.

Maar uit al die finetuning volgt nog niet automatisch dat de race al gelopen is.

Integendeel.

Hij moet méér dan 21 km/u lopen, dat lijkt wel onmenselijk.

“Buitenaards”, denk ik dan.

Kipchoge is ondertussen wel nog verbeterd, in Berlijn liep hij 02:01:39, toch een stuk scherper dan zijn PR van 2u03, toen hij in Monza van start ging.

Kipchoge’s motto kennen we ondertussen: “Het gaat niet om geld, het gaat erom dat ik een hele generatie mensen wil laten zien dat er geen limieten zijn”.

Op dit project zal er – zoals vorige keer – wel kritiek komen: dat het een mediacircus is, en dat het allemaal truken van de foor zijn. Een megalomaan project van een of andere gekke Brit, die dit folietje wil sponsoren.

Oh, en dat het niet eerlijk is, met 41 pacers. “Zo kan ik het ook”, hoor je critici dan denken.

Whatever. Evengoed gaan Quintje en ik morgen op het puntje van onze zetel zitten, als Kipchoge de Hauptallee keer op keer afhaspelt.

Kipchoge is een schone mens.

Zo bescheiden.

In alle bescheidenheid, spreekt hij tot de camera’s: “I am running to make history”. Hij rent om geschiedenis te schrijven, en hij hoopt dat er morgen meer dan 3 miljard mensen gaan kijken.

En als het morgen nu ‘ns niet lukt?

Daarover zegt Eliud Kipchoge:

“Dan sta je de volgende ochtend op, en is het een nieuwe dag. Zelfs de snelste auto kan een lekke band krijgen. Niets is zeker in het leven” (link).

Voilà.

Morgen om klokslag 8u15 gaan wij dus supporteren, met hart en ziel! 🙂

Met sportieve groeten,

Peter