Beste lezers,

Het heeft even geduurd, en wij hebben er ernstig over gepiekerd en getwijfeld, maar nu is het zover: een blogpost over gezonde voeding.

Het is met véél schroom dat ik dit schrijf. Ten eerste hebben wij helaas de wijsheid niet in pacht, en ten tweede, erger nog, ik ben helemaal geen expert inzake gezonde voeding.

En toch is het een belangrijk onderwerp, en dus wou ik er graag opnieuw over schrijven.

Gezonde voeding is een beladen onderwerp: volg je de actua een beetje, dan kan je alleen maar concluderen dat niets nog gezond is, anno 2019.

Zelfs bij Flair zijn ze tot dat inzicht gekomen, uit onderzoek dat ze vermelden bleek namelijk dat quasi geen enkel tussendoortje gezond is.

Uit dat onderzoek (eigenlijk uitgevoerd door Test Aankoop) bleek namelijk dat maar liefst 368 van de onderzochte 396 snacks ronduit slecht waren.

Enkel rijst- en maïswafels bleken – min of meer – gezond te zijn. Dan weet je het wel. Wie lust dat nu? Zowat alles wat een normaal mens graag lust, belandde op de zwarte lijst: “De grandioze buizers, met Nutri-Scores D en E, zijn zowat al onze lievelingskoeken: brownies, madeleines, frangipanes, etc.”

Een andere reden waarom ik getwijfeld heb of ik dit zou schrijven, is dat iedereen natuurlijk z’n eigen waarheden heeft omtrent gezonde voeding.

De ene zweert bij (gezonde) vetten en weert met man en macht de koolhydraten uit z’n dieet, en de andere doet – even enthousiast – precies het omgekeerde.

De ene benadert in zijn (of haar) drange naar gezonde voeding het extreme, de andere leeft volgens het “carpe diem”-principe, en vanuit de gedachte dat je toch aan iets moet sterven.

Enfin, gezonde voeding is in ieder geval een belangrijk onderwerp, en dus gaan we het er even over hebben.

De laatste weken (sinds de marathon van Berlijn) verliepen de trainingen voorspoedig, en in Gent heb ik recentelijk, wis en waarempel, mijn PR op de 10 km aangescherpt, en dat schrijf ik (naast de warme liefde van Kathelijne en de topbegeleiding van Benny) ook toe aan de focus op gezonde voeding én een scherp gewicht.

Om over de laatste open kaart te spelen: normaliter weeg ik rond de 74 kg, en in het dagelijkse leven is dat een prima, gezond gewicht. Maar om goed te trainen en om de marathon in ideale omstandigheden te lopen, zou het gerust iets minder mogen, zo rond de 69 à 70 kg, schat ik.

De laatste 2 weken hebben we dat streefgewicht behaald, maar de vraag is natuurlijk niet alleen hoe we dat hebben gefikst, de vraag is vooral, hoe gaan we dat nu volhouden tot aan de marathon van Düsseldorf (26 april 2020)?

Here we go.

1. Ontbijt

Een lastige. De ene zweert bij boterhammen, de andere bij zuivel, of granola, etc.

Zelf hou ik zielsveel van boterhammen, en dus ben ik begonnen met te schrappen wat kon, zijnde nutella en hagelslag.

Met pijn in het hart, mag ik wel zeggen.

Maar dat scheelde alvast een hele slok op de borrel.

In de app “Yuka” kan je zien welke voeding wij zoal dagelijks in onze molen slaan. En de resultaten zijn niet altijd wat je zou verwachten, of wensen. Voor de door mij zo geliefde hagelslag, is het verdict bikkelhard:

24/100, en als label: “Bad”.

Nu is – eerlijkheidshalve – Yuka best controversieel, zie hiervoor ook deze link: “De Franse smartphone-app Yuka scant de barcode van je voedingsproducten en geeft ze een score. Hoe hoger de score, hoe gezonder het product. Maar hoe geloofwaardig is de app?”

Hoe het ook zij, ik vind het interessant om af en toe eens producten te scannen die ik vaak consumeer, en de resultaten zijn vaak verbluffend, en dan denk ik bv. aan de sectie over additieven.

De voedingsindustrie zal wel niet zo blij zijn met deze app (“Yuka, de app die Unilever en co doet beven”), en ook wetenschappers hebben kritiek: “Ook wetenschappers zijn kritisch voor Yuka, dat ze ontransparant en weinig wetenschappelijk noemen. Zulke apps maken een veel te simpele voorstelling van complexe wetenschap, en dan nog op basis van verkeerde informatie”.

Enfin, snel over naar de lunch.

2. Lunch-time

Ook hier staan er vaak boterhammen op het menu, of een slaatje. De aandachtige lezers zullen het hebben gemerkt: we zijn hier kwansuis van ontbijt naar lunch gesprongen, dus tussendoortjes in de voormiddag (of in de namiddag) heb ik de laatste weken vermeden.

Omdat tussendoortjes bij mij vaak leiden tot verkeerde keuzes.

De wil is sterk, maar het vlees is zwak.

De keren dat ik nog tussendoortjes nam, was het vaak fruit. Waar ik nog op zoek naar ben, is wat zoal gezonde koeken zouden kunnen zijn. Ik ben namelijk gék op koeken. Helaas niet op rijst- en maïswafels. En over brownies, madeleines, en frangipanes hebben we het al gehad in deze blogpost.

Maar de lunch zelf, die vormt meestal geen probleem, daar hebben we ook niet zo veel aan veranderd.

3. Avondmaaltijd

Hier mogen wij onze pollekes kussen, beste lezers.

Voor de Nederlandse lezers, als je je pollekes mag kussen, dan betekent dat dat je veel chance hebt.

Kathelijne, die verdient om 1.001 redenen een standbeeld, en één van de 1.001 redenen is dat zij op consistente wijze voor ultra-gezonde én ultra-lekkere maaltijden zorgt. Dat is dus steeds smikkelen en genieten, op cardio-vasculair verantwoorde wijze.

Edoch, ook hier is er een en ander veranderd. Vroeger aten wij al niet zo veel vlees, maar sinds de zomervakantie is de knop volledig omgedraaid: sinds augustus gaan wij vegetarisch door het leven.

Zonder daar de polemiek over op te zoeken, dat voelt goed. Misschien is dat psychologisch en zit het tussen de twee oren, maar een plantaardige maaltijd voelt voor mij gezonder en deugddoender dan een maaltijd met vis of vlees.

Tevens verandert de wereld natuurlijk, en het plantaardige menu dat ik recentelijk kreeg voorgeschoteld bij Tero in Waver (link) was regelrechte driesterrenkeuken, heerlijk.

Naast het persoonlijke welbevinden en de persoonlijke voorkeur, geloof ik ook wel dat plantaardige voeding bijdraagt aan onze ecologie/duurzaamheid en onnodig dierenleed kan helpen vermijden.

Waarmee ik niet wil gezegd hebben dat het een gemakkelijke keuze is. Integendeel. Soms kan bv. de geur alleen al me zin in vlees doen krijgen. Maar tot dusver hebben we vastgehouden aan de keuze om plantaardig te eten, en dat gaan we proberen volhouden.

Zo.

Dan zijn we nu aanbeland bij het lastigste hoofdstukje. Maar wel het belangrijkste.

4. ’s Avonds

Zo rond 22u of zo rond 23u. Dan durft er al eens een hongertje de kop op te steken.

Enfin, dat is eigenlijk geen honger. Dat is eerder goesting. Je kijkt televisie en daar horen koekjes of chips bij, toch?

In alle bescheidenheid: de afgelopen weken deed ik dit prima: ofwel géén gesnack voor het slapengaan, ofwel koos ik voor een gezond alternatief (een handvol nootjes, etc.).

Maar wat betreft het aanhouden van een goed gewicht tot aan de volgende marathon, is dit dus het belangrijkste hoofdstuk, want hier raak ik het vaakst in de problemen.

Erg vervelend. Want zo menselijk. Je wil – na een zware dag – toch graag eens genieten van wat lekkers? Wat kan daar nu op tegen zijn?

Maar menselijk of niet: als we de voorbije weken ook nog maar in de buurt zijn geraakt van een goed marathongewicht, dan was dat voor minstens 90% te wijten aan de discipline tijdens dit gedeelte van de dag …

Nu nog volhouden 🙂

And last but not least …

5. Drank

Hier hebben we niet spectaculair ingegrepen. Alcohol dronk ik al jarenlang niet meer, de wilde jaren hebben wij op dat vlak nu achter ons liggen 🙂

Wel dronk ik de afgelopen weken veel minder koffie, en veel meer thee. Momenteel nuttigen wij een kopje “no stress”-thee, dus de lezers kunnen zich wel voorstellen hoe rustig en vredig ik er hier bij zit.

Maar goed, die thee is niet steeds van harte, want ik eigenlijk feitelijk, drink thee het liefste van al met een flink schep suiker of een forse klomp honing, maar dat hebben we de afgelopen weken dus ‘ns niet gedaan.

Zo.

Dat was het.

De afgelopen weken waren een evenwichtsoefening: voldoende eten (om niet met honger rond te lopen), (zo vaak mogelijk) kiezen voor gezonde alternatieven, en toch ook nog: genieten van het leven en de gebeurlijke zoete zonde.

Wat me dan opviel aan mezelf: hoe sterk de drang naar zoet kan zijn. Wat tot filosofische vragen leidde zoals “Zijn wij dan zo (genetisch) geprogrammeerd om te overleven op suiker, of zijn wij moderne mensen dan zo miskweekt?”, maar daar zijn we nog niet uitgeraakt.

In ieder geval, tot april 2020 gaan we proberen om hier aandacht aan te besteden. Niet alléén omdat een scherp gewicht belangrijk is bij, wij noemen nu zo maar iets, een Sub3-poging. Maar toch ook breder.

Als uitsmijter dienaangaande, recent lazen wij een boek van Kellman over het microbioom in je darmen. Heel inspirerend geschreven, vond ik. En elke hardloper wéét hoe fijn het is om aan wedstrijd te beginnen met niet alleen benen, maar ook darmen die in goede vorm zijn, en om dat dan tijdens de wedstrijd ook zo te houden.

De kern van de zaak in Kellman z’n boek is dat een optimale darmgezondheid ervoor zorgt dat je je gezond voelt, en helaas, dat uit meer en meer onderzoek blijkt dat het bij de hedendaagse mens vaak armoedig gesteld is op dit vlak: de diversiteit in onze microbioom wordt aangetast door verkeerde voeding, door overmatig gebruik van antibiotica, etc.

Al is het dieet dat hier uit voortvloeit dan ook weer controversieel, uiteraard.

Enfin, this was it 🙂

Met deze blogpost heb ik niet geprobeerd om universele wijsheden te verkondigen :-), maar om weer te geven welke zoektocht we achter de rug hebben, wat goed ging, en wat nog steeds lastig is.

Alle tips & tricks zijn uiteraard welkom!

Met sportieve groeten,

Peter