Beste lezers,

Deze ochtend werd ik wakker met een helder hoofd.

Dat overkomt me niet vaak, op de dag van een wedstrijd, of op andere dagen, maar dit keer was alles kalm en vredig, daar in dat warhoofd van me.

Ik voelde me er hééélemaal klaar voor, voor de 10 Miles in Lier.

Om maar met de deur in huis te vallen: in Lier gaan wij bijzonder graag racen. Het is reeds het zeventiende seizoen dat deze reeks natuurlopen plaats vindt, met afstanden van 5 km tot 25 km. In deze blog schreef ik al eens over deze natuurlopen (link).

Ja, we liepen daar in Lierke Plezierke al memorabele wedstrijden, die een bijzondere plaats genieten in de eregalerij mijner bovenkamer.

Bv. een pittige 25 km samen met Bart (link), een halve marathon in 1u31 (link), een 10 km-wedstrijd toen ik probeerde om onder de 40 minuten te geraken, en dat werd een wedstrijd die eindigde … in 40 minuten en 8 seconden (link)!

Last but not least, in november 2017 liepen we in Lier een PR op de 10 miles, in 1 uur en 4 minuten (link). Aldus wisten we wat de doelstelling was, vandaag 🙂

Het zijn in Lier steeds winterse wedstrijden: koud, guur, en vaak lange stukken met een strakke wind op kop, en met een aantal bruggen, om het spannend te houden.

I love it.

Kathelijne zal nu schaterlachen met de volgende woorden van haar kleinzerige echtgenoot, but anyway, here we go: de Flandrien in mij houdt zielsveel van dit soort wedstrijden.

Voorts had ik ook wel reden om in alle rust naar Lier te tsjoeken, de voorbije trainingen verliepen van een leien dakje. Recentelijk verbeterde ik m’n PR op de 10 km in Gent (37 minuten en 55 seconden), en twee weken geleden liep ik een erg fijne 20 km in Vossem in 1u21, ondanks de hoogtemeters was dat m’n tweede tijd op die afstand.

De voorbereiding verliep gunstig: op tijd lunch gegeten, op tijd vertrokken, eenmaal aangekomen in Lier stelde ik vast dat ik m’n loopschoenen bij had, alsook alle andere benodigdheden, en tijdens de opwarming kon ik even bijpraten met Karen, enfin, een mens zou van minder vrolijk aan de start verschijnen.

Vandaag kon er niet mis gaan.

Dacht ik.

Toen het startschot weerklonk, begonnen wij vol goesting aan de race, en na amper 2 km in de wedstrijd ging het bijna helemaal mis: bij een T-kruising aangekomen dacht ik dat het rechtdoor was, maar de seingever zei dat ik verkeerd liep.

Huppakee, rechtsomkeer, en dan met flukse tred weer de goede richting uit.

Het tempo was (naar mijn normen) stevig, ik liep de eerste kilometers aan 3:52 min/km en zo liepen we in 5de positie. Ik voelde dat alles goed zat, en op 10 km kwamen we door in ’38”20, m’n tweede tijd ooit op de 10 km.

Het enige vervelende was dat er iemand voortdurend vlak achter mij liep. Iemand die duidelijk slechte bedoelingen had. Die wou in m’n spreekwoordelijke wiel blijven zitten en me dan aan de finish kloppen.

Km 10 en 11 probeerde ik te versnellen (zo rond de 3:45 min/km), maar dat mocht niet baten. Het laatste deel van de wedstrijd kreeg ik het zwaar, met die bruggen en die wind op kop, wij vermeldden het reeds.

Maar wat ik in een vorige blog schreef over mentale kracht, kwam me hier goed van pas.

Op moeilijke momenten zei ik tegen mezelf Smile!, en deed ik dat ook.

Als ik vertraagde, zei ik Power! tegen mezelf, en dreef ik het tempo weer op.

Als ik begon in te zakken, zei ik Glide!

En als ik me zorgen begon te maken over iets, zei ik Relax! tegen mezelf. Behalve aan het T-kruising waar ik compleet verkeerd liep en me lastig maakte, daar zei ik niet Relax! tegen mezelf, maar wel Verdomme, Verdomme, Verdomme.

Hardlopen zit toch voor een groot deel tussen de twee oren, en het werken op mentale kracht heeft me goed geholpen, denk ik. Zo herhaalde ik op lastige stukken voortdurend “Pain is weakness leaving the body”, en dat hielp, ik kon m’n tempo goed aanhouden.

Toen gebeurde er iets bijzonder merkwaardig.

M’n Polar gaf aan dat er nog twee volle kilometers moesten gelopen worden, maar ik zag dat we er bijna waren!

En inderdaad, na de eindsprint op de piste, die ik glansrijk verloor (waardoor ik 6de werd), zei m’n Polar bij aankomst: 15.4 kilometer.

Toch een verschil met de 16 km die ik in gedachte had. Aldus waren er drie mogelijkheden, dacht ik:

i) M’n Polar had weer kuren.

ii) Ik had m’n bochten iets te scherp afgesneden 🙂

iii) Diegene die het parcours had afgemeten, was voorafgaandelijk aan de afmeting iets té enthousiast in de jonge klare gevlogen 🙂

Eens ik op Strava ging kijken, werd het duidelijk.

Meerdere deelnemers registreerden een afstand van 15.4 à 15.6 kilometer. Dat vond ik wel jammer, want nu was ik op minder dan een uur binnen op de 10 Mijl, en zoiets kan je natuurlijk niet als PR benoemen, als je een halve kilometer te weinig hebt gelopen! 🙂

Gelukkig weet Strava wel raad met zo’n situaties en aldus kreeg ik een berichtje dat deze wedstrijd alsnog een PR was … op de 15 kilometer.

Ook goed, natuurlijk! 🙂

Zo. En bij aankomst waren Kathelijne en Quintje er, ik sloot beiden in m’n armen, moe maar tevreden dat deze Flandrien z’n race er op zat.

Vervolgens gaan wij er hier in Lier nog een vervolg aan breien, deze avond gaan we hier avondmalen en overnachten, en morgen staat er een hersteltraining in het Neteland op het programma!

Dat was het! Een dikke “Merci” aan de organisatie van de Natuurlopen, erg fijn om hier weer aan deel te nemen, dus als wij nog een woordje reclame mogen maken, de komende maanden staan er nog de volgende Natuurlopen op het programma, allen daarheen, zou ik zeggen! :

• Zaterdag 14/12/1019 Kidsrun – G-Run – 5 Km – 10 Km – 10 Miles
• Zaterdag 25/01/2020 5 Km – 10 Km – 1/2 Marathon
• Zaterdag 15/02/2020 5 Km – 10 Km – 25 Km
• Zaterdag 28/03/2020 Kidsrun – G-Run – 5 Km – 10 Km – 1/2 Marathon

Link: https://www.natuurlopenvanlier.be/

Zo.

Dan wensen wij bij deze alle sportievelingen nog een heel fijn weekend toe!

Met sportieve groeten,

Peter