Ja, beste lezers, vandaag was het #GlobalRunningDay.

Ik dacht, dan doen we maar ‘ns een duurloop van 16 km. En Benny voegde daar spontaan aan toe in m’n schema:

“En aan het einde van de duurloop, een 10-tal versnellingen”.

Zo gezegd, zo gedaan. 16 km gelopen, 10 keer versneld, en na 1 uur en 13 minuten stonden we weer aan de voordeur.

Nu, het is erg dat we het op Global Running Day moeten zeggen, maar ondanks al het getwijfel en het gepieker, staat er voor oktober nog steeds geen concrete marathon op de planning.

Wat een olifantendracht.

Aan 11 marathonorganisaties wier wedstrijd in de maand oktober valt, heb ik gevraagd of ze voor een Tesla willen zorgen.

Aangezien ik onder de drie uur wil lopen, moet die Tesla dus aan een constante snelheid rijden van 4 minuten en 15 seconden per kilometer, zodat hij na 2 uur, 59 minuten, en 59 seconden de finish bereikt.

Waarbij ik de Tesla-rijder in kwestie alvast wou waarschuwen: dat steekt redelijk nauw.

Zeven organisaties lieten me weten dat ze helaas niet kunnen in gaan op mijn verzoekje. Eén Hollandse organisatie antwoordde botweg met: “Ben je gek”.

Waarop ik dan weer: “Ja, een beetje wel, maar dat was m’n vraag niet”.

Drie organisaties moeten nog steeds antwoorden, dus wij wanhopen niet.

Het voorbije weekend stond de halve marathon van Elewijt op het programma. Een bijzonder fijne race, als u het mij vraagt.

Ik zag er (eindelijk!) Sandra eens, en Sarah, en Kasia, en Patrick, en oud-collega Pascal, en nog een hoop andere bekenden, het was me daar een sociale bedoening om u tegen te zeggen.

Aan Olympisch atleet Willem Van Schuerbeeck (2u12, in Berlijn), wou ik bij wijze van grapje eens voorstellen of ik ‘m naar een snelle eindtijd wou hazen, maar dat liet ik uiteindelijk maar achterwege. Die halve marathon bestond namelijk uit 4 toertjes van 5 kilometer, dus ik dacht, als die Willem me dan na welgeteld één toertje dubbelt, dan sta ik daar mooi voor schut.

Enfin, om een lang verhaal kort te maken, uiteindelijk 1u27 gelopen, en 19de, daar was ik tevreden mee.

NOG fijner was dat ik met Charlotte de twee kilometer samen kon lopen. De eerste kilometer verliep voorspoedig. Toen de finish in zicht kwam, werd dan ook fluks de sprint ingezet. Toen ik opmerkte dat dat nog maar de eerste ronde was, en dat er nog een tweede ronde volgde, werd er zowaar op de pianist geschoten. Maar een tweede adem was snel gevonden, en zo liep deze 2 kilometer nog goed af. Gelukkig voor de pianist.

Ook Jarne liep een fantastische 5 km. “In 20 minuten”, verklaarde hij na afloop. Dat bleken 24 minuten en 54 seconden te zijn, maar kinderen die rotsvast geloven in eigen kunnen: hoe mooi is dat niet, beste lezers?

Nadien moest ik er onmiddellijk vandoor, en zo heb ik het niet meer mogen meemaken dat ik een fantastische grillpan heb gewonnen. Kasia was zo goed om de grillpan in ontvangst te nemen, en aangezien zij eerstdaags naar een trouwfeest gaat, is een mooi & praktisch huwelijkscadeau alvast voorhanden.

Voilà.

Deze blog en deze Global Running Day zitten er bijna op.

Dus nu is het aan u, natuurlijk:

Hoe hebt u #GlobalRunningDay beleefd?

Wij vernemen het graag!

Met sportieve groeten,

Peter