Beste lezers,

Het is zover.

The day before.

Wat een merkwaardige dag. De zenuwen staan strak gespannen. Met jezelf geen blijf weten.

Alhoewel er soms ook een zekere rust is, bij momenten. De trainingen zitten er op, de voorbereiding verliep prima, en morgen zal het zijn wat het is. Misschien heel goed, misschien heel slecht.

In m’n arme hoofd heb ik de marathon van Rotterdam vandaag al minstens zes keer na elkaar gelopen, we hebben al honderden mentale kilometers op de teller, vandaag.

Ik zie foto’s van loopvriendjes en loopvriendinnetjes die nu al in Rotterdam zijn. De startnummers, de expo, de vrolijke, onbezorgde gezichten.

Lieve berichtjes, komen al binnen gedwarreld.

Hartverwarmend.

Gisteren voelde ik een pijntje, hoog in de rechterkuit.

De nachtmerrie van elke hardloper.

De dag voor de marathon wordt elk pijntje genadeloos uitvergroot. Na een intense kneedsessie met arnica massageolie, voelde ik dat pijntje natuurlijk nog méér.

Vandaag, bij het loslopen, had ik er gelukkig geen last van.

Heerlijk. Die laatste kilometers, met nog enkele versnellingen. “Prikkels”, noemt Benny die 🙂

De day before, dat is een rare dag. Al de dingen die je doet en die misschien helpen, maar misschien ook niet. Nog snel wat van dat gore bietensap drinken? Jazeker. Baat het niet, dan schaadt het niet. En stapelen. Een bidon sportdrank, bij het ontbijt.

Nog enkele uurtjes, en dan zie ik de kinderen, die ik (te) lang heb moeten missen.

Snel naar de Decathlon, een zonnepet gaan kopen.

Want morgen is er een hittegolf op komst.

Gels neem ik uiteindelijk niet mee. Als ik op m’n snelst loop, dan verdraag ik die niet, ik krijg er steeds zijsteken van. Alle experimenten ten spijt, geen enkele gel wil vlot verteren. Het zal met sportdrank te doen zijn.

Muziek brengt soelaas, vandaag. Het prachtige Brood voor morgenvroeg van Bart Peeters. Ook als je dat 67 keer na elkaar hebt beluisterd, blijft het mooi.

Er ligt een oceaan van woelig water voor de boeg, en dan denk ik maar, gelukkig heb ik brood, brood voor morgenvroeg.

Juist.

De vraag is of ik die 42 kilometers aan 4:15 min/km kan afhaspelen. Dat is heel duaal, ik zou daar in moeten geloven, en toch houdt de faalangst lelijk huis. Terwijl er geen levens op het spel staan, als je er nuchter over nadenkt. Lukt het dit keer niet, dan lukt het de volgende keer misschien wel.

Tourist Le MC.

T’is al lang verleden tijd, dat ik als kind dacht dat ik kon toveren,
Maar deze strijd is fameus zwaar, dat had ik toen nog niet voor ogen
Na een jaar van m’n schieve verhalen, zit ik met m’n handen in m’n haar.

Prachtige troubadourslyriek.

Al de keuzes. De knopen die moeten doorgehakt worden. Welke loopschoenen het gaan worden.

Kathelijne blijft er volkomen zen bij.

De partner van een hardloper, die verdient een reuzegroot standbeeld.

In het algemeen, maar op de dag voor de marathon, dubbel en dik. De Liefde, met een heel grote L. Het gevoel van nestwarmte, en veiligheid. Dat het allemaal wel in orde komt.

De day before, kijk ik terug op de voorbije maanden, en dan is er véél om dankbaar voor te zijn, de  goede coaching van Benny, het #Breaking3-programma, maandenlang intens kunnen trainen zonder blessures, de warme steun van digitale en niet-digitale loopvrienden, de lijst is lang.

Zo, ça suffit. Nog één avondje, nog één keertje slapen.

Aan iedereen die morgen in Rotterdam (of elders) loopt: héél veel plezier en heel veel succes! Mogen de Loopgoden met u zijn!

Met sportieve groeten,

Peter